Viraal
Jongen overlijdt op school nadat zijn inhalator werd afgenomen en opgesloten. Tragedie voltrok zich tijdens een potje voetbal

Op een zonnige herfstochtend in oktober 2012 vertrok de twaalfjarige Ryan Gibbons met een glimlach naar school. Het leek een doodgewone dag voor de energieke jongen uit Ontario, Canada. Hij verheugde zich op buitenspelen met vrienden, een potje voetbal in de pauze en gewoon lekker kind zijn. Wat Ryan echter bijzonder maakte, was dat hij al van jonge leeftijd leefde met gevoelige luchtwegen. Hij wist precies wat hij nodig had bij benauwdheid: zijn inhalator. Maar juist dat hulpmiddel zou hem die dag fataal worden.
Een jongen vol leven
Ryan was dol op fietsen, ravotten in het bos en alles wat met avontuur te maken had. Ondanks zijn astma leefde hij voluit. Hij kende zijn grenzen, maar liet zich er niet door beperken. Zijn familie en vrienden wisten hoe belangrijk zijn inhalator voor hem was. Hij droeg hem normaal gesproken altijd bij zich. Helaas bepaalde het schoolbeleid anders.
Een gesloten kast
Die bewuste dag kreeg Ryan het tijdens het buitenspelen benauwd. Zijn lichaam gaf het signaal dat het ondersteuning nodig had. Maar op school was het zijn medisch hulpmiddel niet toegestaan in zijn broekzak of rugzak. Het moest worden opgeborgen in een afgesloten kast op het schoolkantoor. Zijn klasgenoten, die zijn situatie kenden, schoten te hulp en probeerden hem zo snel mogelijk naar de inhalator te brengen. Maar het moment waarop elke seconde telt, werd dat kleine stukje te veel. Ryan haalde het niet.
Het onvoorstelbare wordt werkelijkheid
Het verlies van Ryan was onvoorstelbaar pijnlijk voor zijn moeder Sandra Gibbons. Ze had alles gedaan om de school duidelijk te maken dat haar zoon zijn inhalator bij zich moest houden. Zelfs een verklaring van de arts had ze overhandigd. Toch hield de school vast aan het beleid: geen medicijnen op zak, hoe noodzakelijk ook. De tragiek van het moment werd vergroot door het besef dat dit voorkomen had kunnen worden.
Een moeder die niet loslaat
Sandra’s verdriet veranderde langzaam in daadkracht. Ze besloot dat geen enkele ouder zou mogen meemaken wat zij had doorgemaakt. In plaats van zich terug te trekken, stapte ze naar buiten. Ze zocht contact met beleidsmakers, docenten en andere ouders. Niet vanuit wrok, maar met een oprechte wens om iets te veranderen. Ze wilde veiligheid voor álle kinderen met medische aandoeningen, en begon haar strijd voor recht op directe toegang tot levensreddende hulpmiddelen.
De geboorte van Ryan’s Law
Samen met parlementslid Jeff Yurek begon Sandra een campagne die uiteindelijk leidde tot Ryan’s Law. Deze wet, die in Ontario werd aangenomen, bepaalt dat kinderen met een medische verklaring hun inhalator bij zich mogen dragen op school. Het was een historische overwinning voor ouders, leerlingen én het onderwijs. Eindelijk werd het belang van gezondheid boven rigide schoolregels geplaatst.
De kracht van samenwerking
De invoering van Ryan’s Law was een toonbeeld van wat mogelijk is als ouders, artsen, politici en onderwijzers samen optrekken. Het toonde aan dat veranderingen in regelgeving niet uit onwil voortkomen, maar vaak uit gebrek aan bewustzijn. Sandra’s open houding en oprechte dialoog vormden een brug tussen persoonlijke tragedie en collectieve vooruitgang.
Internationaal voorbeeld
Sinds de invoering van de wet wordt wereldwijd met bewondering naar Ontario gekeken. Ryan’s Law wordt aangehaald in discussies over gezondheidsbeleid op scholen, en dient als inspiratie voor andere regio’s. Het laat zien dat zelfs vanuit het diepste verdriet iets moois kan groeien: een veiliger wereld voor kinderen met een kwetsbare gezondheid.
Educatie en bewustwording
Naast de wetgeving startte Sandra ook educatieve initiatieven voor scholen. Leraren worden nu getraind om astma-aanvallen te herkennen en adequaat te handelen. Kinderen leren hun lichaam beter begrijpen en voelen zich minder bezwaard om hun hulpmiddelen te gebruiken. Dat verhoogt niet alleen de veiligheid, maar ook het zelfvertrouwen van deze kinderen.
Leven met een doel
Voor Sandra is het leven zonder haar zoon nog steeds moeilijk. Maar door haar inzet voelt ze dat zijn naam voortleeft in iets waardevols. “Ryan gaf me een missie,” zegt ze vaak. Ze weet dat zijn verhaal nu anderen beschermt. Duizenden kinderen kunnen dankzij hem veiliger naar school. Dat besef biedt troost.
Breder maatschappelijk gesprek
De tragiek van Ryans overlijden bracht ook een breder gesprek op gang over hoe we op scholen omgaan met gezondheid. Ouders voelen zich nu vaker gehoord. Er is meer ruimte voor persoonlijke situaties en maatwerk. Schoolbeleid is niet langer puur gebaseerd op regeltjes, maar op wat het beste is voor het kind.
Ruimte om te ademen
Ryan’s Law heeft letterlijk en figuurlijk ademruimte gecreëerd. Kinderen met astma of andere medische aandoeningen hoeven zich niet meer afhankelijk te voelen van een sleutel of een volwassene in geval van nood. Ze krijgen het vertrouwen om zelf verantwoordelijkheid te dragen – iets wat juist helpt bij hun ontwikkeling tot zelfstandige jongeren.
Wat ouders nu kunnen doen
Voor ouders die zich herkennen in Sandra’s verhaal is het belangrijk om in gesprek te blijven met de school. Vraag naar het medicatiebeleid, overleg met artsen, en zorg dat je kind zich bewust is van zijn of haar eigen lichaam. Juist die samenwerking tussen ouder, kind en school kan het verschil maken tussen een gewone schooldag en een levensgevaarlijke situatie.
Ryan’s erfenis
De naam van Ryan Gibbons zal voor altijd verbonden blijven aan een beweging die begon met verlies, maar eindigde in verandering. Zijn verhaal leeft voort in elke school waar een kind veilig zijn medicatie mag dragen. In elk klaslokaal waar leerkrachten alert zijn op ademhaling en signalen. En in elk gezin dat dankzij Ryan’s Law met iets meer rust hun kind naar school laat gaan.
Belangrijkste inzichten op een rij
-
Kinderen met astma moeten altijd toegang hebben tot hun inhalator, ook op school.
-
Ouders zijn essentiële partners in het bepalen van beleid rond medicatiegebruik.
-
Ryan’s Law bewijst dat één tragisch verhaal kan leiden tot grootschalige verbetering.
-
Bewustwording en training voor leerkrachten redt levens.
-
Vertrouwen in de autonomie van kinderen versterkt hun welzijn én veiligheid.
Een jongen die blijft inspireren
Ryan’s glimlach en levenslust zijn er niet meer in levende lijve, maar zijn invloed is voelbaar. In elk kind dat nu met vertrouwen naar school gaat. In elke ouder die zich gehoord voelt. En in elke leerkracht die alert is op de gezondheid van zijn of haar leerlingen. Ryan Gibbons is misschien maar twaalf geworden, maar zijn nalatenschap is tijdloos.
Een verhaal van verlies, veerkracht en verandering – en vooral een herinnering aan hoe één kind de wereld veiliger maakte voor duizenden anderen.
Viraal
Emma Heesters doet aangrijpende uitspraak: “Ik kijk niet te ver vooruit”

Emma Heesters weet niet of ze haar volgende verjaardag haalt: ‘Ik dwing mezelf om in het nu te blijven’
Zangeres Emma Heesters (29) is een van de bekendste Nederlandse artiesten van dit moment. Met miljoenen streams, succesvolle samenwerkingen en optredens over de hele wereld leek haar leven tot voor kort op een droom. Maar plotseling veranderde alles. Emma kreeg te horen dat ze baarmoederhalsk*nker had – een diagnose die haar leven volledig op z’n kop zette. Nu vertelt ze voor het eerst openhartig over haar z!ekte, de zware behandelingen en de emotionele impact.
Een leven vol muziek – en plotseling stilte
Tot kort voor haar diagnose was Emma nog volop bezig met haar muziekcarrière. Ze stond op podia, werkte in de studio en deelde haar dagelijkse leven met fans op social media. Maar achter de schermen merkte ze dat haar lichaam signalen gaf. Ze voelde zich moe, had pijnklachten en besloot een arts te raadplegen. Die beslissing bleek cruciaal.
Al snel werd duidelijk dat er iets niet goed zat. Na aanvullend onderzoek kwam de harde boodschap: Emma had baarmoederhalsk*nker. “Die woorden vergeet je nooit meer,” vertelt ze. “Het was alsof alles even stilviel. Je denkt: dit overkomt anderen, niet mij.”
Z!ekenhuisbed in plaats van podium
Na de diagnose volgde een intensief behandeltraject. Chemotherapie, bestralingen en operaties – het was een zware periode waarin Emma haar carrière volledig on hold moest zetten. Optredens werden geannuleerd, studiowerk stopgezet. Alles draaide ineens om overleven. “Ik was gewend om controle te hebben, mijn agenda strak te plannen, doelen te stellen,” zegt ze. “Maar nu moest ik alles loslaten.”
Emma beschrijft hoe zwaar de behandelingen waren, zowel fysiek als mentaal. “Soms kon ik nauwelijks uit bed komen. Ik was misselijk, uitgeput, en tegelijk moest ik mezelf bij elkaar rapen. Voor mijn familie, voor mijn fans, voor mezelf.”
Leven in onzekerheid
Hoewel de behandelingen inmiddels achter de rug zijn, leeft Emma nog steeds in onzekerheid. Ze weet nog niet of ze volledig genezen is en wordt regelmatig gecontroleerd. “Ik weet niet of ik mijn volgende verjaardag haal,” zegt ze eerlijk. “En als ik daaraan denk, probeer ik mezelf meteen weer terug te brengen naar het nu. Want in het nu gaat het goed. Vandaag leef ik, en dat telt.”
Deze onzekerheid heeft haar kijk op het leven veranderd. “Ik heb altijd geleefd voor wat er morgen komt. Voor de volgende show, het volgende project. Nu leer ik om dankbaar te zijn voor vandaag. Voor de kleine dingen. Een wandeling. Een lach. Een gesprek.”
Delen met de buitenwereld
Lange tijd hield Emma haar z!ekte voor zichzelf. Alleen haar naasten wisten wat er aan de hand was. Pas nu, maanden na haar diagnose, voelt ze zich sterk genoeg om haar verhaal te delen. “Ik wil anderen laten zien dat het oké is om je kwetsbaar te tonen. Dat zelfs als het leven op pauze staat, je nog steeds hoop kunt houden.”
Met haar openheid wil ze ook bewustwording creëren over baarmoederhalsk*nker. “Het is zo belangrijk om je te laten controleren. Het uitstrijkje kan levens redden. Bij mij heeft het letterlijk het verschil gemaakt.”
Een boodschap voor anderen
Emma benadrukt dat haar verhaal geen pleidooi is voor medelijden, maar een oproep tot verbinding en bewustwording. “Iedereen maakt iets mee. Misschien geen k*nker, maar wel iets anders dat je uit balans brengt. En dan helpt het als je weet dat je niet alleen bent.”
Haar boodschap is er een van hoop, veerkracht en zelfliefde. “Je mag bang zijn. Je mag verdrietig zijn. Maar geef niet op. Blijf praten, blijf delen, blijf ademen.”
Muziek als krachtbron
Tijdens haar herstel heeft muziek een belangrijke rol gespeeld. Hoewel ze fysiek niet in staat was om op te treden, bleef ze schrijven, zingen en luisteren. “Muziek is mijn therapie,” zegt ze. “Als ik zing, voel ik me weer heel even mezelf.”
Ze werkt inmiddels voorzichtig aan nieuwe nummers – niet over z!ekte, maar over het leven zelf. “Ik wil liedjes maken die raken, die kracht geven. Want als ik íets heb geleerd, is het dat kwetsbaarheid ook een vorm van kracht is.”
Terugkijken en vooruit durven kijken
Als ze terugkijkt op de afgelopen periode, noemt ze het een “storm die alles wegblies, maar ook ruimte maakte voor iets nieuws.” Ze voelt zich sterker dan ooit, ondanks of misschien juist dankzij wat ze heeft meegemaakt. “Ik weet wat écht belangrijk is. Liefde, gezondheid, verbinding. Niet de likes, de optredens of de awards.”
En hoewel de toekomst nog onzeker is, kijkt ze daar niet met angst naar. “Misschien haal ik mijn volgende verjaardag niet. Misschien ook wel. Maar wat ik zeker weet: ik leef vandaag met alles wat ik heb.”
Steun van fans en collega’s
Na haar bekendmaking stroomden de reacties binnen. Duizenden mensen stuurden haar berichten van steun, liefde en bewondering. Ook veel bekende collega’s uit de muziekwereld lieten van zich horen. “Dat doet zoveel,” zegt Emma. “Je voelt je even niet meer alleen.”
Ze hoopt dat haar verhaal anderen helpt om ook open te zijn over hun kwetsbaarheid. “We leven in een wereld die perfectie nastreeft. Maar soms zit er juist kracht in het delen van je strijd. Je hoeft niet altijd sterk te zijn.”
Toekomstplannen – met beide benen op de grond
Voorlopig blijft Emma focussen op herstel. Ze doet rustig aan, luistert naar haar lichaam en probeert de balans te vinden tussen werk en rust. “Ik wil terug op het podium, maar op mijn eigen tempo. Gezondheid gaat nu voor alles.”
Wel werkt ze aan nieuwe muziek, geïnspireerd door haar ervaringen. “Er komt een EP aan. Niet verdrietig, maar juist hoopvol. Over het leven, de liefde en alles daartussenin.”
Tot slot
Emma Heesters laat met haar verhaal zien dat achter glitter en glamour ook verdriet, strijd en onzekerheid schuil kunnen gaan. Maar ook dat je die storm kunt doorstaan – met veerkracht, liefde en de moed om te blijven hopen. Haar openheid raakt, inspireert en maakt duidelijk dat niemand onkwetsbaar is. Maar dat je, zelfs in de donkerste tijden, licht kunt blijven vinden.
Wil je Emma een hart onder de riem steken of jouw verhaal delen? Laat dan een reactie achter op onze Facebookpagina. 💬❤️
Zoek je meer informatie over baarmoederhalsk*nker of wil je weten wanneer je een uitstrijkje moet laten doen? Kijk dan op de website van het RIVM of overleg met je huisarts.
Viraal
The Passion-kijkers gaan helemaal los: ”Echt slecht dit”

Gemengde reacties op Eva Simons tijdens The Passion: ‘Niet zuiver’ vs. ‘Wat knap dat ze dit doet’
Vanavond is het weer zover: heel Nederland zit aan de buis gekluisterd voor de jaarlijkse editie van The Passion. Zoals elk jaar brengen bekende Nederlanders het paasverhaal tot leven, en dat levert steevast veel lof én kritiek op. Dit jaar ligt vooral zangeres Eva Simons onder het vergrootglas.
Zware verwachtingen, gemengde uitvoering
Eva Simons, die de rol van Maria vertolkt, is geen onbekende in de muziekwereld. Ze brak internationaal door met hits als This Is Love samen met Will.I.Am, en staat bekend als een krachtige zangeres. Juist daarom waren de verwachtingen hoog toen ze het podium betrad in The Passion. Maar haar eerste optreden viel bij veel kijkers niet in de smaak: “Niet bepaald zuiver,” klinkt het op social media.
Reacties als “Oef Eva, en ik dacht nog dat jij dé zangeres was,” en “Wat slecht van Eva Simons. Slechte keuze,” illustreren de teleurstelling bij sommige kijkers. Anderen waren verbaasd: “Ik vind Eva normaal een goede zangeres… Maar dit…”
Ook steun en waardering
Toch is het zeker niet alleen maar negativiteit. Veel mensen nemen het voor Eva op. “Makkelijk praten vanaf de bank. Ik vind het juist knap dat ze dit durft, in de kou en live op tv!” schrijft iemand. Een ander voegt toe: “Wat een gezeur over Eva. Ze doet het hartstikke goed. En wat dan nog als ze één keer een toon mist?”
Een veelgehoorde boodschap van de positieve stemmen: live zingen op televisie, in de buitenlucht, onder grote druk, is allesbehalve eenvoudig. “Vergeet niet hoe zenuwslopend dit moet zijn,” benadrukt een kijker.
Kortom: Eva Simons weet met haar optreden als Maria in The Passion de tongen los te maken – en dat alleen al is misschien het grootste bewijs dat ze indruk maakt.
Viraal
Robert ten Brink en zijn gezin in zeer diepe rouw

Diepe rouw voor Robert ten Brink en zijn gezin: afscheid van geliefde schoonmoeder
Robert ten Brink en zijn familie verkeren in diepe rouw. De geliefde televisiepresentator heeft vorige week afscheid moeten nemen van zijn schoonmoeder. Dat blijkt uit een rouwadvertentie waarin met veel liefde over haar wordt gesproken.
Afscheid van Ike Cialona-Janszen
Ike Cialona-Janszen, de moeder van Roberts vrouw Roos, is op 11 april overleden in haar geboorteplaats Amsterdam. Roos, die half Italiaans is, was bijzonder hecht met haar moeder. Samen met Robert vormt ze al 44 jaar een sterk stel, en samen hebben ze vijf dochters: Nina, Emma, Charlotte, Isabel en Suus.
In de rouwadvertentie wordt Ike omschreven als “onze unieke, levenslustige, briljante, geestige, eigenzinnige en lieve (oma)”. Een mooi eerbetoon aan een bijzondere vrouw. Op 22 april zal er afscheid van haar worden genomen.
Een hecht gezin
Het verlies van Ike is een zware klap voor het hele gezin. Roos verliest haar moeder, Robert zijn schoonmoeder en de dochters hun geliefde oma. Gelukkig staan ze er als familie niet alleen voor; hun band is ijzersterk.
Robert vertelde onlangs nog in een interview met De Telegraaf over zijn langdurige huwelijk:
“Waar ik niet in geloof, is dat mensen zeggen: ‘Je moet er wel aan blijven werken.’ Ik denk echt dat het vanzelf moet gaan.”
Een uitspraak die precies laat zien hoe oprecht en liefdevol hun relatie is – iets wat ongetwijfeld nu van grote steun zal zijn.
Veel sterkte gewenst
We wensen Robert, Roos, hun dochters en alle andere nabestaanden heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Wil je iets liefs achterlaten voor de familie? Laat dan een berichtje achter op Facebook.
All You Need Is Love – Australië-special
Ondanks het verdriet gaat het werk van Robert voorzichtig door. Binnenkort verschijnt er een speciale Australië-editie van All You Need Is Love. In onderstaande video vertelt Robert wat we van deze bijzondere aflevering mogen verwachten.
-
Viraal2 maanden geleden
Mart Hoogkamer gesloopt door eerste nachten met baby: ´Ik kan het nu al niet meer aan´
-
Viraal9 maanden geleden
Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Viraal6 maanden geleden
Graatmagere Mark Gillis laat zien hoe dun hij nu is: ”Had niemand verwacht”
-
Viraal1 maand geleden
Oma doet alsof ze doof is om ons alle te testen
-
Viraal2 maanden geleden
Annechien Steenhuizen plots verdwenen van tv – Speelt er meer in haar leven? Verschrikkelijke reden onthuld!
-
Viraal3 maanden geleden
Mart Hoogkamer gesloopt door eerste nachten met baby: ´Ik kan het nu al niet meer aan´
-
Viraal3 maanden geleden
Annechien Steenhuizen plots verdwenen van tv – Speelt er meer in haar leven? Verschrikkelijke reden onthuld!
-
Viraal7 maanden geleden
RTL bevestigt: The Voice of Holland komt terug, dit wordt de jury