Transgender man boos omdat verpleegsters hem verkeerd benoemden na bevalling – Tagviraal
Connect with us

Viraal

Transgender man boos omdat verpleegsters hem verkeerd benoemden na bevalling

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Bennett Kaspar-Williams: “Mijn zwangerschap maakt me geen moeder – identiteit verdient respect”

In een tijd waarin respect voor iemands identiteit steeds meer aandacht krijgt, blijkt uit persoonlijke verhalen hoe belangrijk het is om mensen aan te spreken zoals zij zelf dat aangeven. Dit geldt voor iedereen, ongeacht of iemand cisgender, transgender, non-binair of iets anders is. Toch wordt deze basis van erkenning en gelijkwaardigheid nog lang niet overal toegepast.

Een treffend voorbeeld is het verhaal van Bennett Kaspar-Williams (37) uit Los Angeles. In oktober 2020 verwelkomde hij samen met zijn man Malik hun zoon Hudson via een keizersnede. Hoewel Bennett zich destijds identificeerde als man, werd hij in het z!ekenhuis keer op keer aangesproken met “moeder” — tegen zijn wil én tegen de informatie in die hij vooraf had gedeeld met het zorgpersoneel.

“Mijn zwangerschap werd continu verkeerd begrepen”

Bennett startte zijn medische transitie in 2014, drie jaar nadat hij tot het besef kwam dat hij transgender is. Hij gebruikte toen de voornaamwoorden hij/hem, en inmiddels identificeert hij zich als non-binair en gebruikt hij zowel hij/hem als zij/hen. Samen met zijn partner droomde hij ervan een gezin te stichten. Ze wisten dat dit zou betekenen dat Bennett tijdelijk moest stoppen met zijn testosterontherapie om zijn vruchtbaarheid terug te laten keren.

Na grondig nadenken besloot Bennett dat hij zich comfortabel genoeg voelde om zelf zwanger te worden. Dat proces verliep verrassend snel: al kort na de eerste pogingen bleek hij op natuurlijke wijze zwanger. “We hadden verwacht dat het veel langer zou duren,” vertelt hij.

Toch werd die blijdschap al snel overschaduwd door zorgen: net na de positieve test begon in de VS de eerste coronagolf en lockdown. Plots draaide alles om veiligheid — niet alleen voor Bennett, maar ook voor het ongeboren kindje.

Verwarring en onbegrip in het z!ekenhuis

De grootste uitdaging tijdens zijn zwangerschap was niet fysiek, maar sociaal en emotioneel: hoe anderen ermee omgingen. Hoewel hij overal had aangegeven dat hij man is, bleven artsen en verplegend personeel hem steevast “moeder” noemen. “Het enige wat me echt dysforisch maakte aan de zwangerschap, was hoe ik constant verkeerd werd aangesproken door zorgverleners,” zegt hij.

Zelf had hij gehoopt dat het z!ekenhuis zijn identiteit zou respecteren, zeker omdat hij expliciet op de formulieren had aangegeven hoe hij genoemd wilde worden. Maar in de praktijk liep het anders. Steeds opnieuw werd hij geconfronteerd met het hardnekkige idee dat iemand die zwanger is per definitie een vrouw moet zijn — een aanname die zijn identiteit volledig negeerde.

“Moederschap is geen synoniem voor vrouw-zijn”

Voor Bennett was deze ervaring pijnlijk, maar ook verhelderend. In de maanden na de bevalling besloot hij zich in te zetten voor meer bewustwording over genderidentiteit binnen de geboortezorg. In een interview met de New York Post vertelt hij: “De hele zwangerschapszorg in Amerika is doordrenkt met het idee van moederschap. Het draait om het verkopen van een romantisch beeld van ‘de moeder’. Maar dat sluit mensen zoals ik uit.”

Hij benadrukt dat niet iedereen met een baarmoeder zwanger wil of kan worden, en dat niet iedereen die een kind draagt automatisch een moeder is. “Het idee dat vrouwelijkheid gelijkstaat aan moederschap is gewoonweg fout. Het houdt geen rekening met de realiteit van trans- en non-binaire personen, én het doet ook veel vrouwen tekort die geen kinderen kunnen krijgen of dat niet willen.”

Een nieuwe manier van kijken naar zwangerschap

Bennett’s ervaring maakt duidelijk hoe belangrijk het is om fysieke processen — zoals een zwangerschap — niet automatisch te koppelen aan genderidentiteit. “Ik ben zwanger geweest, maar dat maakt mij geen moeder,” zegt hij. “Ik ben vader, en dat verdient respect.”

Zijn keuze om de zwangerschap zelf te dragen, kwam voort uit een diep inzicht in zijn eigen lichaam en identiteit. Door lichamelijke functies los te koppelen van traditionele genderopvattingen, kon hij een bewuste en authentieke keuze maken. “Zwangerschap was voor mij geen conflict met mijn identiteit, totdat de buitenwereld het wél zo maakte,” aldus Bennett.

Positieve verandering begint met taal

De kern van zijn boodschap? Respect begint bij taal. Door simpelweg iemands gekozen voornaamwoorden en aanspreekvorm te gebruiken, erken je hun mens-zijn. Het gaat niet om politieke correctheid, maar om basisrespect en empathie.

In zijn pleidooi pleit Bennett voor meer inclusieve zorgverlening. Hij roept z!ekenhuizen en medische instellingen op om zorgprofessionals beter te trainen in genderinclusieve communicatie. Dat gaat verder dan taal: het betekent ook openstaan voor diverse gezinsvormen en ervaringen, zonder aannames.

“Mijn identiteit doet ertoe — net als die van jou”

Vandaag deelt Bennett zijn verhaal in de hoop dat het iets in beweging zet. Zijn zwangerschap en bevalling waren een bijzondere ervaring, maar ook een confronterende spiegel voor hoe weinig ruimte er nog is voor genderdiversiteit in de zorg.

Dat hij nu openlijk spreekt over die periode, laat zien hoe krachtig persoonlijke verhalen kunnen zijn in het vergroten van begrip. “Ik wil dat mijn zoon opgroeit in een wereld waarin hij leert dat iedereen zichzelf mag zijn — en dat ouderschap er in vele vormen is.”

Zijn verhaal raakt daarmee niet alleen aan het thema transgender ouderschap, maar ook aan bredere kwesties over wie erbij hoort, wie gezien wordt en wie ruimte krijgt om zichzelf te zijn.

Meer dan alleen een persoonlijk verhaal

Bennett’s reis laat zien hoe belangrijk het is om maatschappelijke structuren — zoals de gezondheidszorg — kritisch onder de loep te nemen. Voor wie nooit is buitengesloten op basis van identiteit, lijkt het misschien een klein detail of een ‘verspreking’. Maar voor mensen als Bennett zijn die woorden en aannames dagelijkse confrontaties met het feit dat hun bestaan niet altijd erkend wordt.

Zijn ervaring staat niet op zichzelf. Over de hele wereld vertellen trans- en non-binaire personen hoe ze in de gezondheidszorg, op school of in sociale situaties telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze zijn — of erger: worden genegeerd.

Tot slot

Of je nu vader, moeder, papa, mama of iets anders bent: jouw identiteit verdient erkenning. En zolang we blijven luisteren naar verhalen zoals die van Bennett Kaspar-Williams, kunnen we samen bouwen aan een inclusievere samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich welkom voelt — ook tijdens de meest intieme, kwetsbare momenten van het leven.

Wat vind jij van Bennett’s verhaal? Laat het weten in de reacties en deel jouw mening over hoe we samen kunnen zorgen voor meer respect en gelijkwaardigheid.

Viraal

Gemeente weigert opvang voor 635 asielzoekers – “We hebben geen plek”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Gemeente Westland verzet zich tegen 635 nieuwe asielplekken: “Ruimte ontbreekt, meer overleg nodig”

De gemeente Westland heeft in een officiële brief aan demissionair minister David van Weel laten weten dat zij geen plek ziet voor de 635 asielzoekers die het ministerie aan de gemeente heeft toegewezen.
Volgens het college van burgemeester en wethouders is het aantal niet goed onderbouwd en ontbreekt de fysieke en sociale ruimte voor zo’n grote uitbreiding.

De brief, gedateerd 18 september 2025, benadrukt dat Westland wel wil blijven samenwerken met het ministerie, maar dat er meer overleg en maatwerk nodig is voordat nieuwe aantallen worden vastgesteld.


Achtergrond: Spreidingswet en verhoging taakstelling

Het aantal van 635 opvangplekken vloeit voort uit de landelijke Spreidingswet, bedoeld om opvang gelijkmatiger over Nederland te verdelen.
Omdat sommige gemeenten eerder bezwaar maakten tegen hun taakstelling, werden de aantallen opnieuw verdeeld. Hierdoor steeg het aandeel voor Westland van 617 naar 635 plekken.

Het idee achter de wet is dat alle gemeenten bijdragen om overbelasting van bepaalde regio’s te voorkomen.
Volgens Westland houdt de berekening echter geen rekening met de inspanningen die de gemeente al heeft geleverd.


Westland voelt zich overbelast

De gemeente stelt dat ze nu al een grote bijdrage levert aan opvang en huisvesting van verschillende doelgroepen:

  • 2.075 Oekraïense vluchtelingen verblijven momenteel in de gemeente.

  • Daarnaast wonen er ruim 5.000 arbeidsmigranten, met nog eens 3.000 extra woonplekken in ontwikkeling.

  • Sinds 2022 zijn bovendien 450 statushouders versneld gehuisvest, onder meer dankzij de aankoop van een hotel als opvanglocatie.

Volgens het gemeentebestuur zorgt dit voor druk op de woningmarkt, scholen en de lokale zorgvoorzieningen.
Daarmee zou Westland zijn eerder opgelegde verplichtingen al ruimschoots zijn nagekomen.


Eigen aanbod: 140 plekken onder voorwaarden

Westland laat weten dat het zelf 140 opvangplekken haalbaar acht.
Dat aanbod blijft staan, maar wel onder duidelijke voorwaarden, zoals afspraken over:

  • extra financiële steun,

  • veiligheid in de omgeving,

  • en voorzieningen die aansluiten bij de lokale situatie.

De gemeente benadrukt dat draagvlak onder bewoners belangrijk is en denkt dat heldere afspraken hierover kunnen helpen.


Kritiek op landelijke aanpak en budget

Naast de discussie over aantallen wijst Westland op het verschil tussen landelijke ambities en beschikbare middelen.
Het kabinet wil de komende jaren het asielbudget verlagen van 9,5 miljard euro in 2025 naar 1,2 miljard euro in 2029.

Volgens Westland maakt deze bezuiniging het “bijna onmogelijk” om duurzame opvang te realiseren.
“Het rijk vraagt om structurele oplossingen, maar vermindert tegelijk het budget. Dat is niet realistisch,” aldus het college.


Rekening zonder Westland

Het gemeentebestuur stelt dat het ministerie in de huidige berekening geen rekening houdt met eerdere inspanningen.
Daardoor lijkt het alsof alle gemeenten opnieuw vanaf nul beginnen, terwijl Westland al veel heeft geïnvesteerd.

De gemeente vraagt om een correctie van de cijfers op basis van de reeds geleverde bijdrage, zodat een eerlijkere verdeling ontstaat.


Breder debat in het land

Westland staat niet alleen in zijn zorgen.
Ook andere gemeenten voeren gesprekken over de uitvoering van de Spreidingswet en vinden dat de opgelegde aantallen niet altijd passen bij hun lokale situatie.

De verdeeldheid bemoeilijkt een landelijke strategie.
Sommige provincies hebben aangegeven te willen bemiddelen om tot werkbare oplossingen te komen.


Waarschuwing van het COA

Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) waarschuwde eerder al dat het aantal opvangplekken landelijk tekortschiet.
Zonder extra locaties dreigt in de herfst een tekort, waardoor doorstroom naar huisvesting stokt.

Het COA dringt daarom aan op intensieve samenwerking tussen rijk en gemeenten om de opvangcapaciteit op peil te houden.


Hoe nu verder?

De bal ligt nu bij het ministerie van Asiel en Migratie.
Westland houdt vast aan de eigen grens van 140 plekken en vraagt om maatwerk en erkenning van eerdere bijdragen.

Of dit standpunt leidt tot een compromis of tot verdere onderhandelingen, is nog niet duidelijk.
Voorlopig blijft de situatie ongewis voor zowel de gemeente als haar inwoners.


Belangrijkste punten in het kort

  • Gemeente Westland weigert 635 nieuwe opvangplekken en stelt 140 plekken beschikbaar.

  • Westland vangt al 2.075 Oekraïners5.000 arbeidsmigranten en 450 statushouders op.

  • Het college vraagt om eerlijkere verdeling en meer financiële steun vanuit Den Haag.

  • Het kabinet wil het asielbudget sterk verlagen, wat volgens Westland de uitvoering bemoeilijkt.

  • Het COA waarschuwt dat er zonder samenwerking een structureel tekort aan opvangplaatsen dreigt.

  • De uiteindelijke verdeling hangt af van de beslissingen van het ministerie in de komende maanden.

Verder lezen

Viraal

Yvonne Coldeweijer opent keiharde aanval op Marco Borsato en komt met nieuwe bewijzen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Rechtszaak Marco Borsato zorgt voor mediastorm: scherpe uitspraken van Yvonne Coldeweijer zetten discussie op scherp

De rechtszaak rondom Marco Borsato behoort tot de meest besproken gebeurtenissen binnen de Nederlandse entertainmentwereld. Al jaren is er publieke aandacht voor de aantijgingen waarover nu eindelijk een rechter zich buigt. Terwijl de zanger zich bij de rechtbank in Utrecht moest verantwoorden, volgden journalisten, opiniemakers én het grote publiek elke ontwikkeling op de voet. Een van de luidste stemmen in die discussie is die van Yvonne Coldeweijer, de bekende roddelvlogger die zich al eerder heeft uitgesproken over diverse kwesties binnen de showbizz. Ook nu houdt zij zich niet in.

Haar uitgesproken mening over de zaak zorgt voor verhitte debatten op sociale media. Waar sommigen haar zien als iemand die misstanden durft aan te kaarten, vinden anderen haar uitlatingen te scherp of te suggestief in een periode waarin de rechter nog geen officieel oordeel heeft geveld. Het contrast tussen deze standpunten laat zien hoezeer de zaak Nederland verdeelt.


Een rechtszaak die de aandacht trekt van het hele land

Sinds de aankondiging van de zittingsdata stond Utrecht in het middelpunt van de belangstelling. De rechtbank was tijdens de zittingen volledig gevuld met media, deskundigen en geïnteresseerden. Buiten stonden mensen die hun steun wilden betuigen, of juist duidelijk wilde laten merken dat zij kritisch stonden ten opzichte van de zanger. Het laat zien hoe groot de impact van de zaak is, zowel op de entertainmentwereld als op de samenleving.

Binnen in de zaal was de spanning continu voelbaar. Volgens het team van Borsato is de zanger het slacht0ffer geworden van een sfeer waarin publieke meningen haast sneller worden gevormd dan het juridisch proces kan volgen. Zijn advocaten benadrukten dat er volgens hen geen volledig sluitend bewijs ligt en dat veel elementen van het dossier afhankelijk zijn van interpretatie.

Het 0penbaar Ministerie liet daarentegen een uitgebreid pakket aan verklaringen en gesprekken horen, waarmee zij een ander beeld schetsen. Voor hen staat de kern van de zaak niet alleen in wat er letterlijk is gezegd, maar ook in hoe bepaalde momenten worden geïnterpreteerd. Hierdoor ontpopt de rechtszaak zich tot een complexe juridische puzzel waarin verschillende partijen overtuigd zijn van hun eigen lezing.


Getuigen delen hun ervaringen: een beladen onderdeel van het proces

Tijdens de verschillende zittingen kwamen getuigen aan het woord die hun ervaringen deelden. Voor sommige van hen was dit de eerste keer dat zij zo openlijk spraken. Volgens de aanklagers was het van groot belang dat deze verhalen werden verteld om zo een compleet beeld te schetsen. De verdediging probeerde tegelijkertijd de betrouwbaarheid van die verklaringen te toetsen en wees daarbij naar eerdere uitspraken die volgens hen niet altijd met elkaar overeenkwamen.

Voor het publiek – zowel in de zaal als thuis – gaf dit deel van de zaak een dieper inzicht in hoe ingewikkeld situaties kunnen zijn waarin emoties, machtsverhoudingen en persoonlijke ervaringen samenkomen. Veel mensen merkten op dat deze zittingen lieten zien hoe moeilijk het is om één duidelijke waarheid te destilleren uit gebeurtenissen die jaren geleden plaatsvonden en waarbij herinneringen en interpretaties een grote rol spelen.


Yvonne Coldeweijer spreekt zich fel uit

In gesprekken met De Telegraaf en op haar eigen kanalen gaf Yvonne Coldeweijer opnieuw scherpe analyses. Ze zei onder andere:

“Ik zie hoe diep Marco Borsato in het hart van mensen zit, waardoor sommigen bijna niet meer naar de inhoud kijken. Wat ik hoor en zie, klinkt voor mij alsof hij is geconfronteerd met zaken die moeilijk uit te leggen zijn.”

Coldeweijer zei dat het in haar ogen opvallend was hoe ingewikkeld het gesprek was waarin de moeder van het vermeende slacht0ffer de zanger confronteerde met een dagboek. Volgens haar klonk het alsof er sprake was van iemand die niet meer wist hoe hij zich moest verhouden tot de situatie. Daarbij benadrukte ze dat haar mening losstaat van wat de rechter uiteindelijk beslist.

Hoewel veel mensen haar direct geloven, krijgt ze ook kritiek. Tegenstanders vinden dat influencers met een groot bereik voorzichtig moeten zijn met het delen van stellige conclusies zolang de rechter nog geen uitspraak heeft gedaan. Toch blijft Coldeweijer volhouden dat zij zich baseert op informatie die volgens haar niet te negeren is.


Een mediaspektakel dat zelfs professionals verrast

De manier waarop deze zaak wordt gevolgd, is volgens mediamakers uniek. Niet alleen televisieprogramma’s en kranten berichten erover; ook podcasts, YouTube-kanalen en roddelaccounts op Instagram bespreken elke zitting, elk detail en elk citaat. In talkshows worden juridische experts, psychologen en mediadeskundigen uitgenodigd om hun visie te geven.

Voor veel platforms blijkt de zaak een gegarandeerd onderwerp voor kijkcijfers en clicks. Hierdoor ontstaat een bijzondere dynamiek: de grens tussen journalistiek, entertainment en meningsvorming vervaagt.

Sommigen noemen dit een moderne vorm van publieke deelname aan rechtspraak, anderen spreken over een risicovolle trend waarin de grens tussen feiten en interpretatie steeds moeilijker te bewaken is.


De toekomst van Borsato: onzeker en vol vraagtekens

Wat de rechter ook besluit, het staat vast dat de impact op de carrière van Marco Borsato enorm is. Sinds de eerste beschuldigingen naar buiten kwamen, is hij al zes jaar niet meer actief geweest als artiest. Zijn optredens zijn stilgevallen en hij leidde een teruggetrokken bestaan buiten de publieke schijnwerpers.

Mocht hij worden vrijgesproken, dan blijft de vraag of een terugkeer in de muziekwereld überhaupt nog mogelijk is. Het vertrouwen van het publiek, de media en verschillende collega’s is verdeeld. Sommigen benadrukken dat iedereen moet worden beoordeeld op de uitspraak van de rechter; anderen vinden dat de schade te groot is, ongeacht de uitkomst.

Deze onzekerheid laat zien hoe sterk de entertainmentwereld afhankelijk is van reputatie, en hoe fragiel die reputatie kan zijn.


Een rechtszaak die een bredere discussie aanwakkert

Deze zaak gaat inmiddels over meer dan één persoon. Het gesprek dat nu in Nederland wordt gevoerd, raakt aan grotere thema’s:

  • Hoe moet de samenleving omgaan met meldingen van grensoverschrijdend gedrag?

  • Hoe groot mag de invloed van social media zijn op lopende rechtszaken?

  • Wat is de grens tussen verslaggeving en publieke veroordeling?

  • Hoe beschermen we zowel vermeende slacht0ffers als beschuldigden tegen voorbarige conclusies?

Juridische experts verwachten dat de uitspraak invloed zal hebben op toekomstige zaken. Vooral de manier waarop bewijs wordt beoordeeld en hoe verklaringen tot stand komen, wordt gezien als richtinggevend. De zaak legt daarnaast bloot dat het vertrouwen in gezaghebbende figuren niet meer vanzelfsprekend is.


Een zaak die Nederland blijft volgen

Wat de rechter op 4 december ook zal beslissen, duidelijk is dat deze zaak een blijvende indruk zal achterlaten op de Nederlandse showbizzwereld en de manier waarop ons land omgaat met kwesties rondom grensoverschrijdend gedrag.

De discussie gaat over emoties, recht, reputatie en vertrouwen — en precies daardoor blijft heel Nederland meeluisteren én meepraten.

Verder lezen

Viraal

Nieuwe Haagse twist: staat Jetten buitenspel?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Met 26 zetels is D66 de grootste partij in de Tweede Kamer. Toch lukt het partijleider Rob Jetten maar beperkt om het beeld van iemand te neer te zetten die echt aan het stuur staat. Terwijl de uitslag ruimte biedt voor leiderschap, lijkt de politieke werkelijkheid hem die rol nauwelijks te gunnen.

Normaal gesproken neemt de grootste partij direct na de verkiezingen het voortouw in de formatie. Twee jaar geleden zagen we dat bij Geert Wilders. Logisch zou zijn dat Jetten als fractieleider nu dezelfde positie inneemt. In theorie doet hij dat ook, maar in de praktijk is daar weinig van te merken. Hij heeft wel een duidelijke voorkeur voor een coalitie, maar krijgt die nauwelijks van de grond.

Formatie muurvast

D66 ziet het liefst een kabinet met GroenLinks/PvdA, CDA en VVD. Maar VVD-leider Dilan Yeşilgöz weigert om met GroenLinks/PvdA in één regering plaats te nemen. Omdat D66 de PVV uitsluit, is de VVD onmisbaar. In feite heeft Yeşilgöz daardoor de sleutel in handen: zolang zij GroenLinks/PvdA blokkeert, kan de formatie eindeloos voortslepen.

‘Feeks’-appjes van Wijers

Daar bovenop kwam de rel rond de gelekte appjes van informateur Hans Wijers, waarin hij Yeşilgöz in oude berichten een „feeks” noemde. Dat heeft het vertrouwen tussen VVD en D66 vermoedelijk geen goed gedaan, ook al treft Jetten persoonlijk weinig blaam. Hij probeerde de angel eruit te halen door te benadrukken dat fouten herstellen bij een nieuwe bestuurscultuur hoort. Maar opnieuw viel op: D66 reageert vooral op de gebeurtenissen, in plaats van zelf het tempo te bepalen.

Rechts aan zet

Door de verschoven machtsverhoudingen hebben rechtse partijen als PVV, BBB en JA21 meer gewicht gekregen in het debat. Voor D66 betekent dit dat samenwerking over de eigen schaduw heen onvermijdelijk is, ook op dossiers waar standpunten sterk botsen. Zonder rechtse partner is er simpelweg geen stabiele regering mogelijk. En zolang andere partijen de boel rekken, wordt de grootste partij vanzelf minder leidend, omdat zij afhankelijk is van spelers die strategisch de tijd nemen.

Cruciale weken voor Jetten

Jetten benadrukt steeds het belang van vertrouwen, transparantie en een nieuwe manier van politiek bedrijven. Maar uiteindelijk draaien de komende weken om inhoudelijke keuzes. Welke idealen van D66 blijven overeind? Waar valt wél te schuiven? En vooral: welke partijen durven zich openlijk aan D66 te verbinden?

D66 heeft de verkiezingen gewonnen, maar moet dat mandaat nu zien te verzilveren. Lukt het Jetten om zijn voorzichtige toon om te zetten in concrete stappen en echte invloed aan de formatietafel? Of blijft de partij vooral reageren op anderen, en raakt de grootste fractie toch in de rol van volger in plaats van leider?

Eén ding staat vast: de grootste zijn is niet genoeg. De vraag is of D66 die positie weet om te zetten in overtuigende macht – of dat Jetten straks noodgedwongen moet aansluiten in de rij.

Verder lezen

Trending