Maarten van Rossem openhartig over gezondheid van zijn vrouw Winnie: “Geef mij mijn vrouw terug”

Het leven van historicus en televisiepersoonlijkheid Maarten van Rossem is de afgelopen weken drastisch veranderd. In een openhartig interview met weekblad Story deelt hij dat zijn vrouw Winnie, met wie hij al meer dan vijftig jaar getrouwd is, recent ernstig is gevallen. De gevolgen zijn zwaar: ze brak haar heup op twee plaatsen en is sindsdien gebonden aan een rollator.

Hoewel Maarten bekendstaat om zijn nuchtere kijk op het leven en zijn karakteristieke droge humor, laat dit nieuws hem niet onberoerd. “Dat is niet leuk, maar het hoort nu eenmaal bij het ouder worden,” zegt hij. Toch blijkt uit alles dat deze nieuwe werkelijkheid hem diep raakt.

Een liefde van een halve eeuw

De band tussen Maarten en Winnie is er een van lange adem. Het stel leerde elkaar kennen tijdens een sinterklaasfeest en trouwde in 1969. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Samen kregen ze twee kinderen: Ottelien en Niels. Hoewel Maarten zich in zijn jongere jaren nog afficheerde als “zelfverklaarde kinderhater”, bekende hij eerder in zijn magazine Maarten! dat hij van die gedachte is teruggekomen. “Ik vind kinderen hartstikke leuk.”

Hun relatie is in de loop der jaren uitgegroeid tot een hecht partnerschap waarin vrijheid en intellectuele verbondenheid centraal staan. Die balans lijkt nu tijdelijk zoek, nu Winnie noodgedwongen aan huis is gekluisterd en afhankelijk is van hulp bij het dagelijkse leven.

“Geef mij mijn vrouw terug”

Maarten steekt zijn gevoelens niet onder stoelen of banken. In het interview spreekt hij openhartig over de impact die het ongeluk van zijn vrouw op hem heeft gehad. “Geef mij mijn vrouw terug,” zegt hij met ingehouden emotie. Het gemis van de zelfstandigheid die zij altijd had, doet hem meer dan hij aanvankelijk had verwacht.

De vertrouwde rolverdeling in huis, de gesprekken, het samenzijn – het is nu allemaal veranderd. Niet onherroepelijk, maar wel voelbaar. Het besef dat kwetsbaarheid met het ouder worden komt, maakt deze periode extra zwaar.

Ouder worden in perspectief

Maarten van Rossem is 80 jaar oud, maar nog altijd scherp van geest. Toch beseft hij als geen ander dat het lichaam op een bepaald moment minder meewerkt. “Ik ben wel wat gewend,” zegt hij in het interview, verwijzend naar de zorg voor zijn moeder, die leed aan zowel Parkinson als dementie.

Met zijn typische ironie vertelt hij: “We hebben weleens gedacht haar te smoren met een kussen – maar ja, dan weet je: je gaat achter de tralies.” Het is zwarte humor die de ernst van het onderwerp onderstreept. Want hoewel hij de situatie relativeert, voelt iedereen die zijn verhaal leest: dit is een man die pijn heeft.

Publieke waardering in Utrecht

Tegelijkertijd met de zorgen thuis, werd Maarten onlangs nog geëerd in zijn woonplaats Utrecht. Burgemeester Sharon Dijksma onthulde een speciaal voor hem geplaatst bankje in het Wilhelminapark, als blijk van waardering voor zijn bijdrage aan het maatschappelijke debat en de Nederlandse media.

Het bankje, voorzien van een plaque met zijn naam, is bedoeld als plek van rust en ontmoeting. “Als Maarten hier zit, groet hem dan, maar ga niet eindeloos zitten zeuren,” grapte initiatiefnemer Bernhard van den Bosch bij de onthulling.

De timing was wrang, maar ook symbolisch: het eerbetoon benadrukte hoezeer Maarten, ondanks zijn soms knorrige imago, diep gewaardeerd wordt door het publiek.

Afscheid van De Slimste Mens

Eerder dit jaar nam Maarten na twaalf seizoenen afscheid als jurylid bij De Slimste Mens. Daarmee sloot hij een bijzonder hoofdstuk af in zijn televisiecarrière. Zijn uitgesproken meningen, humor en vaak verrassende culturele inzichten maakten hem tot een van de publiekslievelingen van het programma.

Zijn afscheid kwam voort uit een persoonlijke keuze, ingegeven door de behoefte aan meer rust. Met de huidige situatie rond zijn vrouw blijkt die rust echter van een heel andere orde dan hij wellicht had voorzien.

Dagelijks leven op zijn kop

Het ongeluk van Winnie heeft het dagelijkse ritme van Maarten volledig overhoopgehaald. Waar hij eerder zijn tijd indeelde met lezingen, televisieopnames en schrijftijd, draait nu alles om zorg, aanpassing en geduld.

Toch blijft hij vastbesloten positief te blijven. “We doen het stap voor stap,” zegt hij. “Het zal tijd kosten, maar ik hoop dat Winnie weer een beetje zichzelf wordt. Ze is een sterke vrouw.”

Die kracht van Winnie, en hun gezamenlijke verleden, vormen voor hem het houvast om door deze fase heen te komen.

Steunbetuigingen van het publiek

Naar aanleiding van het interview in Story stroomden op sociale media reacties van medeleven binnen. Veel mensen spreken hun waardering uit voor Maartens openheid en wensen Winnie een spoedig herstel. De combinatie van zijn scherpzinnigheid en eerlijkheid maakt hem voor velen een vertrouwd gezicht in het publieke debat – nu ook in kwetsbaarheid.

• “Sterkte voor Maarten en Winnie. Zo lang samen zijn en dan ineens dit meemaken… Heel veel respect.”

• “Pijnlijk en herkenbaar. Ouderdom komt met gebreken, maar liefde blijft het belangrijkste.”

• “Wat een eerlijke man. Geen pose, geen drama, gewoon echt.”

De reacties laten zien dat het verhaal van Maarten en Winnie herkenbaar is voor velen, en dat ouder worden niet alleen fysiek, maar ook emotioneel intens kan zijn.

Liefde als rode draad

Wat uit alles spreekt, is de diepe liefde tussen Maarten en Winnie. Een relatie die de tand des tijds heeft doorstaan en nu opnieuw op de proef wordt gesteld. Hun verbondenheid, opgebouwd in meer dan vijftig jaar samenleven, blijkt een krachtbron in tijden van tegenslag.

Maarten verwoordt het krachtig: “Ik hoop dat ik haar terugkrijg zoals ze was.” Een eenvoudige wens, maar met diepe betekenis. Het typeert hem als mens: kritisch, nuchter, maar bovenal liefdevol.

Conclusie: Een sterke geest, een zacht hart

Maarten van Rossem is voor velen het boegbeeld van nuchterheid, analyse en humor met een randje. Maar achter die publieke persoonlijkheid schuilt een man die, net als ieder ander, worstelt met ouderdom, verlies en liefde.

Zijn openheid over de situatie met zijn vrouw Winnie raakt omdat het echt is. Eerlijk. Kwetsbaar. En omdat het laat zien dat zelfs de scherpste denkers in ons land ook gewoon mensen zijn. Vol gevoel, zorg en toewijding.

Na weken van droogte lijkt het weer eindelijk om te slaan, en dat is hoognodig. Volgens meteoroloog Dennis Wilt kunnen we komende week flink wat buien verwachten. Een opluchting voor boeren, want jonge gewassen snakken naar water.

Langdurige droogte

Sinds het begin van de lente is het uitzonderlijk droog geweest. Al in februari viel er minder regen dan normaal, en in maart werd het nog droger. De maand april begon weliswaar met wat buien, maar die stelden weinig voor. Ook mei is tot nu toe vooral droog verlopen, op een enkele bui na.

Hoewel veel mensen genieten van het zonnige weer, is het voor de natuur een ander verhaal. Sloten staan droog, waterstanden in rivieren en beken dalen, en ook de aanvoer van water uit andere delen van Europa blijft uit. Normaal gesproken brengen regengebieden uit hoger gelegen gebieden nog wat verlichting, maar die blijven voorlopig uit.

Voor boeren en tuinders is de situatie zorgelijk. Ze moeten nu al beregenen, en dat is vroeg in het jaar. Zeker omdat de zomer nog moet beginnen. De regen van volgende week zal het neerslagtekort niet direct oplossen, maar is wel een welkome eerste stap.

Weersverandering vanaf donderdag

Tot en met woensdag blijft het nog zonnig, maar vanaf donderdag verandert het weerbeeld. De temperaturen blijven met 13 tot 18 graden aangenaam, maar er trekken ook buien over het land.

Vrijdag verloopt vergelijkbaar, met temperaturen tussen de 13 en 16 graden, stevige wind en opnieuw regen. Tijd om de winterjas nog even van de kapstok te halen én een paraplu mee te nemen als je de deur uit gaat.

Daarna draait de wind naar het zuidwesten, wat voor iets hogere temperaturen zorgt. Minder goed nieuws voor de boeren, maar prettig voor wie van zachter weer houdt.

Hans Wiegel, een markant figuur binnen de Nederlandse politiek, is op 83-jarige leeftijd overleden. Zijn familie heeft het nieuws bevestigd en laat weten met trots terug te kijken op wat hij voor Nederland heeft betekend. Wiegel was jarenlang een toonaangevende persoonlijkheid binnen de politieke arena en werd door velen gezien als een van de meest invloedrijke liberale stemmen van zijn generatie.

Een loopbaan van betekenis

Wiegel begon zijn politieke carrière al op jonge leeftijd en groeide uit tot partijleider van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD). Hij stond bekend om zijn scherpe debatstijl, toegankelijke communicatie en strategisch inzicht. Tijdens het kabinet-Van Agt I (1977-1981) bekleedde hij de functie van vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken, waarmee hij een belangrijke rol speelde in het landsbestuur.

Na zijn tijd in Den Haag zette hij zijn loopbaan voort als Commissaris van de Koningin in Friesland. In deze functie bleef hij zich inzetten voor de publieke zaak en wist hij ook op regionaal niveau brede waardering te oogsten.

Betrokken tot op hoge leeftijd

Hoewel Hans Wiegel zich later formeel terugtrok uit de actieve politiek, bleef hij in de publieke belangstelling staan. Regelmatig deelde hij zijn visie op maatschappelijke ontwikkelingen en werd hij geraadpleegd voor zijn ervaring en politieke kennis. Zijn analyses werden gewaardeerd om hun helderheid, nuance en historische perspectief.

Wiegel bleef een herkenbare stem in het Nederlandse debat en genoot brede bekendheid bij jong en oud. Zijn aanwezigheid in media, talkshows en kranten onderstreepte zijn blijvende betrokkenheid bij het publieke leven.

Einde van een tijdperk

Met het overlijden van Hans Wiegel verliest Nederland een politieke figuur die decennialang een stempel heeft gedrukt op het landsbestuur. Zijn nalatenschap wordt gekenmerkt door visie, overtuiging en een scherp gevoel voor politieke verhoudingen. De familie van Wiegel heeft laten weten dat zij trots zijn op wie hij was, zowel als politicus als als persoon.

Zijn overlijden markeert het einde van een periode waarin persoonlijke stijl en overtuiging hand in hand gingen met bestuurlijke verantwoordelijkheid. De herinnering aan zijn bijdragen blijft voortleven in de Nederlandse politieke geschiedenis.