Mijn ouders zeggen dat ze “te groot” voor me is—maar ze weten niet wat ik nu ga doen – Tagviraal
Connect with us

Viraal

Mijn ouders zeggen dat ze “te groot” voor me is—maar ze weten niet wat ik nu ga doen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De eerste ontmoeting met mijn ouders: over liefde, oordeel en het vinden van je eigen stem

Afgelopen zondag stond in het teken van een mijlpaal die voor veel stellen herkenbaar is: het moment waarop ik mijn verloofde, Mallory, voor het eerst meenam naar mijn ouders. Een ontmoeting waar je naar uitkijkt, maar waar je ook een beetje zenuwachtig voor bent. Niet omdat ik twijfelde aan mijn relatie, integendeel. Maar wel omdat ik wist hoe sterk mijn ouders vasthouden aan hun eigen opvattingen over wat ‘past’, vooral als het gaat om relaties.

 

Ik wilde hen laten zien wie Mallory écht is. Hoe ze me laat lachen, me kalmeert als ik pieker, en me stimuleert om een betere versie van mezelf te zijn. Ze is mijn partner, mijn anker en mijn toekomst. Toch voelde ik bij voorbaat dat de dag er één zou worden van blikken tussen de regels, van beleefdheden met scherpe randjes. En dat klopte.

Een vrouw die binnenkomt met licht

Mallory is niet iemand die je makkelijk over het hoofd ziet. Ze heeft een krachtige uitstraling die mensen doet opkijken. Lang, met brede schouders en prachtig platina blond haar dat glanst in het zonlicht. Haar stijl is eigenzinnig, en ze past niet in de standaardplaatjes die modetijdschriften voorschrijven. Maar daar hou ik juist van. Haar schoonheid zit niet in ‘passen in de norm’, maar in haar zelfverzekerdheid, haar warmte en de manier waarop ze iedereen om zich heen laat voelen dat ze gezien worden.

Ze is attent, gevoelig en opmerkzaam. Ze voelt aan wanneer ik ruimte nodig heb, wanneer ik overprikkeld ben of juist behoefte heb aan een grapje. Ze ziet dingen die anderen missen — kleine signalen, nuance, gevoel. En dat maakt haar voor mij zo bijzonder.

De spanning aan tafel

Toen we aankwamen bij mijn ouders, voelde ik het meteen: de spanning die tussen woorden in hing. Mijn moeder begroette Mallory met een glimlach, maar haar ogen waren afgemeten. Mijn vader knikte beleefd, maar vermeed verder oogcontact. We gingen aan tafel, het eten stond klaar, het gesprek kwam op gang. Maar alles voelde… gecontroleerd. Alsof we een toneelstuk opvoerden waarin iedereen zijn tekst uit het hoofd kende, maar niemand écht contact maakte.

Mallory bleef kalm, vriendelijk. Ze stelde vragen, vertelde over haar werk als ontwerper, over haar liefde voor schilderen en de plannen die we samen hadden voor de tuin. Maar de reacties van mijn ouders bleven kort. Geïnteresseerd op het oppervlak, maar zonder echte nieuwsgierigheid. Een dunne beleefdheid die voelde als een glazen wand tussen hen en haar.

Tussen de gangen door: oordeel in een fluistering

Toen Mallory even naar buiten liep om een telefoontje te plegen, boog mijn moeder zich naar me toe. Alsof ze al een tijdje op dit moment had gewacht.

“Ben je zeker van je keuze?” fluisterde ze. “Ze is wel erg… groot voor jou. Jij bent een tenger mannetje. Past dat wel?”

Mijn vader sloot zich erbij aan en begon over ‘evenwicht in een relatie’, en hoe belangrijk het is om iemand te kiezen die ‘aansluit bij je levensstijl en toekomstbeeld’. Ze zeiden het zacht, zonder woede. Maar de boodschap sneed.

Ze spraken niet met openheid of nieuwsgierigheid, maar met oordeel. Niet omdat ze Mallory niet aardig vonden — dat denk ik oprecht niet — maar omdat ze niet past in hun verwachtingspatroon. En dat raakte me dieper dan ik had gedacht.

Wat ze niet zien

Ik zei niets. Niet omdat ik geen woorden had, maar omdat ik op dat moment overspoeld werd door herinneringen aan alles wat Mallory voor mij betekent. Aan de briefjes in mijn jaszakken, haar zachte aanrakingen als ik pieker, haar oprechte belangstelling in mijn ideeën, dromen en twijfels. Aan haar geduld wanneer ik mezelf even kwijt ben. Aan haar vastberadenheid om samen een thuis te bouwen, hoe dat er ook uitziet.

Ze heeft mijn leven lichter gemaakt. Niet door grote daden, maar door er te zijn. Elke dag weer. En ik wist: dat is liefde. Echte liefde.

Twijfels en moed

Die avond, terug in ons eigen huis, lag ze naast me in bed. Haar ademhaling was rustig, haar gezicht ontspannen. Ik keek naar het plafond en hoorde de stemmen van mijn ouders nog in mijn hoofd. Maar daaronder klonk iets luider: de overtuiging dat ik geen bevestiging nodig heb van wie dan ook om te weten wat goed voelt.

De liefde die ik met Mallory heb, verdient geen verdediging. Ze verdient bescherming. Niet tegen mijn ouders, maar tegen de twijfel die ontstaat als je blijft zwijgen.

De kracht van kleine gebaren

De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van pannenkoeken. Mallory stond in de keuken, haar grijze joggingbroek vol verfvlekken — herinneringen aan onze zelfgeschilderde woonkamer. “Trek je warme sokken aan,” zei ze, “het is fris vandaag.” Een simpel zinnetje. Maar het raakte me.

In die kleine gebaren zit de essentie van wie zij is. Zorgzaam, warm, met oog voor de ander. En toen besefte ik: zij is precies goed zoals ze is. Voor mij. En ik ben klaar om dat luidop te zeggen.

Mijn stem, mijn keuze

Binnenkort ga ik opnieuw het gesprek aan met mijn ouders. Niet om hen te overtuigen, maar om mijn eigen waarheid uit te spreken. Dat Mallory en ik samen een pad bewandelen. Dat hun zorgen mogen bestaan, maar dat ze mijn keuze niet hoeven te bepalen.

Want ik ben geen kind meer. Ik ben een man die weet wat hij wil. En wat ik wil, is een leven vol wederzijds respect, liefde zonder voorwaarden, en een thuis dat gebouwd is op echtheid — niet op maatstaven van anderen.

Wat ik geleerd heb

  • Ware liefde laat zich niet vangen in normen, maten of verwachtingen. Ze groeit vanuit echtheid.

  • Familie is belangrijk, maar je eigen geluk verdient ook een plek aan tafel.

  • Oordelen zeggen vaak meer over degene die ze uitspreekt dan over degene die ze betreffen.

  • Moed zit in het kiezen voor jezelf, ook als dat botst met wat vertrouwd is.

  • Liefde gaat niet over wat anderen zien, maar over wat jij voelt — in de stiltes, in de glimlach, in de kleine dingen.


Liefde vraagt niet om perfectie. Ze vraagt om keuze. En ik kies voor haar — elke dag opnieuw.
Laat me in de reacties weten: herken jij je in dit verhaal? Heb jij ooit moeten kiezen tussen familieverwachtingen en je eigen geluk?

Viraal

Prinses Amalia schittert tijdens staatsbezoek van Oman

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Tijdens het recente staatsbezoek van de sultan van Oman aan Nederland heeft Prinses Amalia opnieuw laten zien hoezeer zij groeit in haar rol als toekomstig staatshoofd. Aan de zijde van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima straalde de prinses als nooit tevoren tijdens het officiële staatsbanket in het Koninklijk Paleis Amsterdam. Haar verschijning, uitstraling en houding lieten zien dat ze zich steeds comfortabeler voelt in haar koninklijke taken — en dat werd ook door het publiek niet onopgemerkt gelaten.

Het tweedaagse bezoek van sultan Haitham bin Tariq stond in het teken van diplomatieke betrekkingen en wederzijdse samenwerking tussen Nederland en Oman. Voor Prinses Amalia betekende het bovendien een nieuw hoofdstuk in haar publieke optreden: een moment waarin ze niet alleen opviel door haar stijlvolle verschijning, maar ook door haar zelfverzekerde en betrokken houding.

Een vorstelijke verschijning

Wat direct opviel tijdens het staatsbanket was de elegantie waarmee Prinses Amalia zich presenteerde. Voor deze gelegenheid koos ze voor een lila avondjurk van het Britse modehuis Safiyaa — een ingetogen, maar tegelijkertijd bijzonder chique ontwerp dat perfect aansloot bij de sfeer van het diner. De zachte kleur en verfijnde snit benadrukten haar natuurlijke uitstraling en gaven haar een volwassen, moderne uitstraling die bij veel kijkers in de smaak viel.

De prinses combineerde haar outfit met zorgvuldig gekozen juwelen uit de koninklijke collectie, waaronder het iconische Mellerio-diadeem. Het sieraad, dat eerder gedragen werd door andere leden van het Koninklijk Huis, vormde een subtiel eerbetoon aan de traditie — en liet tegelijkertijd zien dat Amalia haar plek binnen de monarchie serieus neemt.

Symboliek en stijl in harmonie

Wat deze avond extra bijzonder maakte, was de balans tussen klassieke traditie en persoonlijke stijl. Prinses Amalia koos bewust voor een outfit die past binnen het formele kader van een staatsbanket, maar wist daar ook haar eigen accenten aan toe te voegen. Haar elegante make-up, losvallende kapsel en ingetogen accessoires lieten zien dat ze moeiteloos weet te schakelen tussen protocol en persoonlijkheid.

Het Mellerio-diadeem dat ze droeg is meer dan een stijlstatement; het is een kroonjuweel met geschiedenis. Het diadeem werd in 1889 aan Koningin Emma geschonken en is sindsdien een vast onderdeel van de juwelencollectie van het Nederlandse koningshuis. Door dit sieraad te dragen, liet Amalia zien dat ze zich bewust is van haar erfgoed — en dat ze daar met respect én flair mee omgaat.

Een tastbaar teken van waardering: de Omaanse onderscheiding

Tijdens het staatsbezoek ontving Prinses Amalia een hoge onderscheiding uit handen van de sultan van Oman: het lint van de eerste klasse in de Orde van de Renaissance. Deze onderscheiding wordt zelden toegekend en geldt als een bijzonder blijk van erkenning voor de band tussen de twee landen. Voor Amalia was dit een eervolle mijlpaal in haar nog jonge publieke carrière.

De onderscheiding onderstreepte niet alleen de rol die zij speelt binnen het Koninklijk Huis, maar ook het internationale vertrouwen dat zij inmiddels weet op te bouwen. Het ontvangen van dergelijke eretekens is doorgaans voorbehouden aan staatshoofden en belangrijke vertegenwoordigers — en het feit dat Amalia hierbij werd betrokken, zegt veel over hoe zij inmiddels wordt gezien in diplomatieke kringen.

Persoonlijke groei in het openbaar

De manier waarop Prinses Amalia zich presenteerde tijdens het staatsbezoek aan de sultan van Oman is illustratief voor de ontwikkeling die zij de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Sinds haar achttiende verjaardag in 2021 is haar rol als troonopvolger zichtbaarder geworden. Waar zij zich eerder voornamelijk op haar studie richtte, neemt zij nu geleidelijk meer publieke taken op zich.

Tijdens eerdere evenementen liet zij zich al van haar betrokken en empathische kant zien, maar dit staatsbezoek gaf haar opnieuw de gelegenheid om ook diplomatiek en ceremonieel een rol van betekenis te spelen. Haar houding was ontspannen maar correct, en ze straalde een kalme zekerheid uit die past bij haar toekomstige functie.

Een prinses met oog voor traditie én toekomst

Wat bij veel mensen positief opviel, is dat Amalia een brug slaat tussen het koninklijke verleden en de moderne tijd. Ze blijft trouw aan de etiquette die hoort bij haar functie, maar doet dat op een manier die past bij haar generatie. Daarmee weet zij niet alleen bestaande monarchieliefhebbers te raken, maar spreekt zij ook een jonger publiek aan.

Het is deze combinatie van toegankelijkheid, intelligentie en stijl die haar een bijzondere positie geeft binnen het koningshuis. Haar optreden tijdens het staatsbezoek werd dan ook breed geprezen in nationale en internationale media, waarbij vooral haar natuurlijke flair en diplomatieke uitstraling werden benadrukt.

Positieve reacties op haar verschijning

Zowel de pers als het publiek reageerden enthousiast op de verschijning van Prinses Amalia. Op sociale media verschenen talloze berichten waarin mensen hun waardering uitspraken over haar outfit, haar uitstraling en de manier waarop zij zich als jonge prinses ontwikkelt. Veel mensen spraken van een ‘koninklijke uitstraling’ en merkten op hoe volwassen en stijlvol ze zich inmiddels presenteert.

Ook mode-experts prezen haar kledingkeuze. De lila kleur werd omschreven als ‘jeugdig maar koninklijk’, en de combinatie met klassieke juwelen werd als ‘tijdloos elegant’ bestempeld. Dergelijke reacties laten zien dat Prinses Amalia zich niet alleen ontwikkelt als toekomstig vorstin, maar ook als stijlicoon binnen het moderne koningshuis.

Blik op de toekomst

Met haar rol tijdens het staatsbezoek aan Oman heeft Prinses Amalia opnieuw laten zien dat zij klaar is voor grotere verantwoordelijkheden. Haar aanwezigheid, houding en uitstraling getuigen van een jonge vrouw die haar taak serieus neemt, en die met beide benen stevig in de wereld staat.

Hoewel zij zich voorlopig nog blijft richten op haar studie, wordt steeds duidelijker dat zij zich ook in de komende jaren zal blijven voorbereiden op haar toekomstige rol als Koningin der Nederlanden. Het staatsbezoek bood daarbij een waardevol podium, waarop zij op natuurlijke wijze liet zien dat zij zowel persoonlijk als professioneel in balans is.

Conclusie: een prinses in volle bloei

Prinses Amalia’s deelname aan het staatsbezoek van de sultan van Oman was veel meer dan een formeel moment. Het was een symbolisch en visueel hoogtepunt in haar ontwikkeling als publieke figuur. Met een stijlvolle verschijning, een ingetogen maar krachtige houding, en een steeds duidelijker gevoel voor verantwoordelijkheid, bewees zij opnieuw waarom zij gezien wordt als een waardige troonopvolger.

Of het nu gaat om diplomatieke ontvangsten, nationale herdenkingen of informele bezoeken: Prinses Amalia weet zich steeds opnieuw aan te passen aan de situatie, met een eigen, herkenbare uitstraling. Haar optreden tijdens dit staatsbezoek zal niet alleen herinnerd worden vanwege haar prachtige jurk of het historische diadeem, maar vooral vanwege de indruk die zij achterliet als jonge vrouw die klaar is om haar plaats binnen het koningshuis steeds steviger in te nemen.

Verder lezen

Viraal

Zorgen om veiligheid Lale Gül: hoe kon het zo ver komen in Nederland?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Lale Gül is niet zomaar een schrijfster. Sinds haar indrukwekkende debuut met Ik ga leven is ze uitgegroeid tot een bekende stem binnen het Nederlandse publieke debat. Maar haar openhartige manier van schrijven over gevoelige onderwerpen brengt niet alleen lof met zich mee. Gül leeft inmiddels onder permanente druk. In dit artikel onderzoeken we wie ze is, hoe haar situatie zich heeft ontwikkeld, en wat dit zegt over onze samenleving.

Wie is Lale Gül?

Lale Gül werd in 1997 geboren in Amsterdam in een streng religieus gezin met Turkse achtergrond. Ze groeide op in een traditionele gemeenschap waar vaste regels golden over hoe je moest leven, denken en je gedragen. Toch voelde Gül al jong dat haar persoonlijke overtuigingen niet aansloten bij die leefwijze.

Als jonge vrouw besloot ze haar verhaal te delen met het grote publiek. In 2021 verscheen haar debuutroman Ik ga leven, een autobiografisch werk waarin ze haar weg naar zelfstandigheid en vrijheid beschrijft. Het boek maakte veel los: van lofuitingen tot stevige kritiek.

Doorbraak met Ik ga leven

Met haar debuut brak Gül direct door in literaire én maatschappelijke kringen. Haar schrijfstijl werd geprezen als eerlijk, rauw en moedig. Maar juist de onderwerpen die ze aansneed – zoals religieuze druk, vrouwenrechten en vrijheid van denken – zorgden ook voor veel opschudding.

Ze werd genomineerd voor prijzen en ontving veel media-aandacht. Tegelijkertijd kreeg ze te maken met persoonlijke verliezen. Haar openheid leidde tot afstand met familieleden, en ze werd geconfronteerd met vijandige reacties uit verschillende hoeken van de samenleving.

Dagelijks leven met spanningen

Sinds de publicatie van haar boek leeft Gül in een situatie die voor velen moeilijk voor te stellen is. In interviews vertelt ze dat ze nauwelijks zonder aanpassingen de straat op gaat. Een bezoek aan de supermarkt gebeurt vaak met een vermomming. Ze voelt zich onveilig in bepaalde stadsdelen en verplaatst zich meestal met beveiliging.

Om haar veiligheid te waarborgen is ze meerdere keren verhuisd. Inmiddels woont ze naar eigen zeggen in een rustige woonomgeving waar ze minder opvalt. Toch blijft de situatie belastend. Het voortdurend rekening houden met risico’s beïnvloedt haar vrijheid en welzijn.

Toch blijft ze doorgaan

Ondanks alle spanningen blijft Lale Gül schrijven. Ze stopte bij Het Parool en werd columnist bij De Telegraaf, waar ze wekelijks actuele onderwerpen belicht. Haar toon blijft scherp, maar weloverwogen. Ze kiest haar woorden zorgvuldig, zonder haar boodschap te verzwakken.

“Ik blijf schrijven, want daar ligt mijn kracht,” vertelde ze in een recent interview. Haar motivatie komt voort uit de wens om onderwerpen die vaak onbesproken blijven tóch op tafel te leggen. Vooral thema’s rond emancipatie, culturele druk en vrijheid van expressie liggen haar na aan het hart.

Wat zegt dit over Nederland?

De situatie van Lale Gül roept bredere vragen op over hoe vrij onze samenleving werkelijk is. Nederland staat bekend om vrijheid van meningsuiting, maar de praktijk laat zien dat sommige stemmen zwaarder wegen dan andere. Wanneer meningsuitingen leiden tot persoonlijke risico’s, komt die vrijheid onder druk te staan.

Gül is niet de eerste die hiermee te maken krijgt. Ook andere publieke figuren die zich kritisch uitlieten over religie of cultuur werden eerder geconfronteerd met stevige tegenwind. Denk aan namen als Ayaan Hirsi Ali en Ebru Umar, die eveneens hun leven moesten aanpassen na hun uitspraken.

Reacties uit politiek en samenleving

Binnen de politiek en media is er veel steun voor Gül. Minister Dilan Yeşilgöz sprak zich duidelijk uit en benadrukte dat iedereen in Nederland veilig moet kunnen zijn, ongeacht zijn of haar mening. Ook mensenrechtenorganisaties en collega-schrijvers toonden hun solidariteit.

In de literaire wereld wordt haar doorzettingsvermogen gewaardeerd. Auteurs als Özcan Akyol en Leon de Winter prezen haar openheid en benadrukten het belang van stemmen zoals die van Gül in het publieke debat.

Persoonlijke offers

De keuze om haar verhaal te delen bracht Gül niet alleen maatschappelijke erkenning, maar ook persoonlijke pijn. In verschillende interviews vertelde ze over het verlies van contact met haar ouders en vrienden. Alleen haar jongere zusje houdt nog contact met haar, iets wat ze koestert.

Toch heeft ze nooit spijt gehad van haar besluit. Voor Gül is vrijheid geen luxe, maar een levensbehoefte. In haar boek schreef ze: “Liever één dag mezelf zijn dan een leven lang in angst leven.” Deze uitspraak vat haar visie krachtig samen.

Nieuwe projecten en hoop

Ondanks alles kijkt Gül vooruit. Ze werkt aan een tweede boek en heeft plannen voor een documentaireserie waarin maatschappelijke thema’s centraal staan. Ze wil laten zien dat verandering mogelijk is, zelfs als de weerstand groot is.

Daarnaast blijft ze zich inzetten voor meer openheid binnen gemeenschappen waar taboes de overhand hebben. Door haar ervaringen bespreekbaar te maken, hoopt ze anderen te inspireren die in vergelijkbare situaties zitten.

Waarom dit belangrijk is

Het verhaal van Lale Gül gaat verder dan haar persoonlijke ervaring. Het raakt aan universele thema’s als vrijheid, moed en het recht om jezelf te zijn. In een tijd waarin polarisatie toeneemt en meningen steeds vaker botsen, is het essentieel dat er ruimte blijft voor een open dialoog.

Gül laat zien dat woorden impact kunnen hebben. Haar werk daagt uit, opent ogen en zet mensen aan het denken. Precies daarom is het van belang dat stemmen zoals die van haar gehoord blijven worden – zonder angst, zonder aanpassingen, en zonder risico op uitsluiting.

Conclusie: de kracht van doorzettingsvermogen

Lale Gül is een voorbeeld van iemand die, ondanks tegenstand en persoonlijke offers, blijft staan voor wat ze gelooft. Haar verhaal laat zien dat vrijheid van meningsuiting geen vanzelfsprekendheid is, maar iets dat beschermd moet worden.

In plaats van te zwijgen, kiest Gül ervoor om door te schrijven. Ze geeft stem aan onderwerpen die vaak genegeerd worden en draagt bij aan een bredere bewustwording. Daarmee inspireert ze niet alleen lezers, maar ook toekomstige generaties schrijvers, denkers en vrijdenkers.

Verder lezen

Viraal

Leroy en Saskia uit Kopen Zonder Kijken na hun verhuizing naar Lelystad: ‘Het is over tussen ons!’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Kopen Zonder Kijken: Leroy en Saskia wennen langzaam aan hun nieuwe leven in Lelystad

Kopen Zonder Kijken blijft een van de populairste programma’s op de Nederlandse televisie. In dit programma vertrouwen stellen volledig op presentator Martijn Krabbé en zijn team – makelaar Alex van Keulen, interieurstyliste Roos Reedijk en bouwexpert Bob Sikkes – om hun droomwoning te vinden, te kopen en volledig te verbouwen. De grote verrassing? De deelnemers zien hun nieuwe huis pas nadat de koopovereenkomst al getekend is.

Door gezondheidsproblemen is Martijn Krabbé dit seizoen niet altijd aanwezig bij de opnames, maar hij blijft betrokken door iedere deelnemer na de aankoop een persoonlijk kaartje te sturen. Het programma kent regelmatig emotionele momenten, zoals gezinnen die al jaren in een veel te kleine woning zitten. Zo was er recent nog een gezin dat onverwacht een drieling kreeg en met drie baby’s één slaapkamer moest delen.

De uitdaging van Leroy en Saskia

Ook voor Leroy en Saskia was de zoektocht naar een nieuwe woning allesbehalve eenvoudig. Hun woon- en gezinssituatie was zo lastig dat het hen zelfs tijdelijk uit elkaar dreef. Inmiddels zijn ze weer samen en besloten ze het avontuur aan te gaan met Kopen Zonder Kijken. Leroy is geboren en getogen in Amsterdam en hecht veel waarde aan zijn roots. Maar met hun budget van €350.000 was het simpelweg niet haalbaar om in de hoofdstad iets passends te vinden. Een appartement van 60 vierkante meter kost daar al snel €500.000, en wie op zoek is naar een huis met tuin en drie slaapkamers moet richting het miljoen denken.

De keuze viel uiteindelijk op een woning in Lelystad – een plek die niet direct het hart van Leroy had gestolen. De overstap uit Amsterdam viel hem zwaar. “Als dit het wordt, is het over tussen ons,” riep hij zelfs tijdens het programma. Toch besloten ze het huis te accepteren, en inmiddels wonen ze er samen met hun gezin.

Hoe gaat het nu met ze?

Leroy kijkt met gemengde gevoelens terug: “Ik vond het moeilijk om in Lelystad de juiste sfeer te voelen. De huizen spraken me niet aan, misschien ook wel omdat ik mentaal nog in Amsterdam zat. Het voelde alsof mijn moodboard ergens in de garage was blijven liggen.”

Saskia is iets positiever gestemd. Ze vertelt dat ze als gezin rust hebben gevonden in hun nieuwe woning. “We brengen meer tijd samen door op de bank en hebben echt onze familiemomentjes tijdens het avondeten. Het is nog niet perfect, maar we zijn blij dat we weer stabiliteit hebben.”

Leroy reist nog altijd veel op en neer naar Amsterdam en is daar bijna elke dag te vinden. Vrijdag en zondag zijn de enige dagen waarop hij volledig in Lelystad is. Hoewel het een grote overgang is geweest, lijkt het stel hun draai langzaam maar zeker te vinden.

Of het huis hun forever home wordt, blijft nog even de vraag – maar voorlopig blijft het bord ‘Te Koop’ nog even in de schuur staan.

Verder lezen

Trending