Vanmorgen deelden Suzan en Freek een persoonlijke update over hoe het nu met Freek gaat. Zoals eerder bekendgemaakt, is bij de zanger ongeneeslijke longkanker vastgesteld. Inmiddels is hij gestart met levensverlengende medicatie, en volgens het duo voelt hij zich op dit moment iets beter.

Vorige week maakten de twee op indrukwekkende wijze bekend dat Freek, pas 32 jaar oud, ernstig ziek is. De diagnose maakte diepe indruk op fans en volgers. Verschillende media, waaronder RTL Nieuws en het Algemeen Dagblad, spraken met specialisten om uitleg te geven over hoe dit op zo’n jonge leeftijd kan gebeuren.

Tussen het verdrietige nieuws door deelde het stel ook een ander, heel bijzonder moment: Suzan is zwanger van hun eerste kindje. Deze blijdschap raakte echter enigszins ondergesneeuwd door de impact van Freeks diagnose. Ze geven aan dat ze het nieuws natuurlijk liever op een vrolijkere manier hadden gedeeld – iets dat iedereen zal begrijpen.

Eerste trimester achter de rug

In hun nieuwste bericht op Instagram laten Suzan en Freek weten dat het eerste trimester inmiddels achter de rug is. Ze delen dat de echo’s er goed uitzien en dat hun baby levendig is:
“Suus is inmiddels door het eerste trimester heen (…). De echo’s zien er tot nu toe allemaal goed uit (de baby stuitert vrolijk op en neer), daar halen we nu al ons geluk uit. (…) We proberen samen positief te blijven en vooral niet te stoppen met leven.”

Ook schrijven ze over hoe belangrijk muziek op dit moment voor hen is:
“We hebben tot nu toe nog elke dag samen muziek gemaakt en dat voelt zo fijn. We zijn nog lang niet klaar!!! Dankjewel voor al jullie liefde & lichtjes.”

Hoewel een exacte uitgerekende datum niet wordt genoemd, wijst alles erop dat hun kindje eind dit jaar wordt verwacht. Ze laten ook weten dat ze al begonnen zijn met het kopen van de eerste babyspulletjes, en ze kunnen niet wachten om de babykamer in te richten.

Suzan & Freek door het diepste dal: ‘We zijn nog lang niet klaar’

Een week nadat Nederland werd opgeschrikt door het emotionele nieuws dat Freek, de helft van het populaire muzikale duo Suzan & Freek, te maken heeft met een ernstige en uitgezaaide vorm van longk*nker, delen de twee een hoopvolle update. In een openhartige en ontroerende boodschap via hun sociale media vertellen ze hoe het nu met hen gaat, hoe Freek zich fysiek voelt en wat de toekomst nog in petto heeft. Hun woorden raken diep – niet alleen door de ernst van de situatie, maar ook door de liefde en de kracht die eruit spreekt.

Een onverwachte klap

Acht dagen geleden stond de wereld van Suzan en Freek plotseling stil. Na drie uitverkochte concerten in de Ziggo Dome kondigden ze abrupt aan dat ze de rest van hun geplande optredens moesten annuleren. De reden: Freek was kort daarvoor gediagnosticeerd met uitgezaaide longk*nker. De boodschap sloeg in als een bom, bij fans, collega’s en media. Niemand had dit zien aankomen.

In de dagen die volgden werden ze overspoeld door steunbetuigingen. Kaarten, bloemen, digitale knuffels en ontelbaar veel berichten stroomden binnen. En hoewel het nieuws nog altijd als onwerkelijk voelt, besloten Suzan & Freek nu, een week later, hun volgers opnieuw bij te praten.

‘Even naar de dokter’

In hun update vertellen ze hoe het allemaal begon – ogenschijnlijk onschuldig. “We gingen ‘even’ naar de dokter,” schrijft Suzan. Freek kampte al maanden met een aanhoudend hoestje. Niets verontrustends, leek het. Zoals zoveel mensen dacht hij dat het vanzelf wel over zou gaan. Maar toen het bleef aanhouden, besloot hij toch een afspraak te maken. “Een check, meer niet,” dachten ze.

Maar wat begon als een routinematig doktersbezoek, eindigde in een keiharde diagnose. Uitgebreid onderzoek bracht iets veel ernstigers aan het licht: longk*nker, en in een vergevorderd stadium. “Plotseling zat alles anders. De plannen, de toekomst, de muziek – alles kreeg een andere kleur.”

Medicatie, geen chemotherapie

Ondanks de heftige diagnose, is er ook hoop. Freek is inmiddels gestart met levensverlengende medicatie. “Gelukkig geen chemotherapie,” schrijft Suzan. De behandeling is erop gericht om de z!ekte af te remmen en, in het beste geval, voor langere tijd stabiel te houden.

En er is meer positief nieuws. Sinds Freek met de medicatie is begonnen, voelt hij zich lichamelijk beter. “Het hoestje is weg, en hij is weer wat kilo’s aangekomen,” klinkt het opgelucht. Over een tijdje volgt er een nieuwe ronde z!ekenhuisonderzoeken. Die moeten uitwijzen of de medicijnen ook daadwerkelijk het gewenste effect hebben. Als dat zo is, kan er mogelijk voor meerdere jaren stabiliteit zijn.

“We weten dat de cellen op termijn resistent worden,” schrijven ze, “maar voor nu houden we ons vast aan de verhalen van mensen die al jaren vooruit kunnen met deze medicatie. En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”

De kracht van samen

In hun bericht leggen Suzan & Freek de nadruk op hun band. Sinds de diagnose is hun leven volledig veranderd, maar één ding staat vast: ze gaan dit samen aan. “We proberen deze keiharde klap samen een plek te geven. En we zoeken naar een richting in deze bizarre situatie.”

De woorden ademen liefde, veerkracht en strijdlust. “We hebben besloten om samen de schouders eronder te zetten. We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.” Hun update wordt afgesloten met een hartje en een biddende emoji, symbolen van hoop in een tijd waarin niets meer vanzelfsprekend is.

Zwangerschap: hun lichtpunt

Tussen al het verdriet en de onzekerheid is er ook een straal van licht: de zwangerschap. Suzan is zwanger van hun eerste kindje. En ondanks alles gaat het goed met haar en de baby. “Daar focussen we ons nu zoveel mogelijk op,” schrijven ze. “Onze allergrootste droom.”

Suzan is inmiddels het eerste trimester gepasseerd en voelt zich naar omstandigheden goed. De echo’s zijn tot nu toe positief: “De baby stuitert vrolijk op en neer,” delen ze met een glimlach. “Daar halen we nu al ons geluk uit.”

Het stel geniet zelfs van de kleine momenten: “Tijdens onze optredens lachten we vaak om de crackers en andere snacks die we op het podium hadden verstopt voor Suus, om haar cravings te stillen.” Het laat zien hoe sterk ze proberen vast te houden aan het normale leven, hoe moeilijk ook.

Positiviteit als kracht

Opvallend is de manier waarop Suzan & Freek ondanks alles blijven zoeken naar positiviteit. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. Muziek blijft daarbij een belangrijke rol spelen. “Tot nu toe maken we elke dag nog samen muziek, en dat voelt zó fijn. We zijn nog lang niet klaar!”

Het stel vraagt hun volgers om tips voor het inrichten van de babykamer, waarmee ze duidelijk maken dat ze – ondanks de onzekerheid – naar de toekomst blijven kijken. “Kom maar door met die leuke ideeën!” Hun oproep wordt massaal beantwoord met steun, adviezen en hartverwarmende reacties.

Massale steun

De steun vanuit het publiek is overweldigend. Niet alleen fans, maar ook collega-artiesten en BN’ers lieten van zich horen. Radioshows draaien hun nummers non-stop, social media stroomt over van liefdevolle berichten, en het nummer ‘Lichtje Branden’ werd zelfs spontaan een hit. Als een soort muzikaal kaarsje voor het stel, opgezet door fans, radiomakers en vrienden.

Het tekent hoeveel Suzan & Freek voor veel mensen betekenen. Hun liedjes, vaak over liefde, verlies en hoop, krijgen in deze situatie een diepere lading. En nu het verhaal omgekeerd is – zij de troost nodig hebben – staat heel Nederland voor ze klaar.

Een intiem dagboek

De manier waarop ze hun proces delen, voelt als het lezen van een dagboek. Open, eerlijk en kwetsbaar. Het is geen gelikt persbericht, maar een menselijke oproep: dit is onze realiteit, we weten niet wat er komt, maar we gaan ervoor.

De combinatie van het slechte nieuws, hun liefde voor elkaar, de komst van hun kindje en hun doorzettingsvermogen maakt dit tot een verhaal dat mensen raakt. Niet omdat het alleen verdrietig is, maar omdat het hoop geeft. Aan iedereen die ook te maken heeft met z!ekte, verlies of angst voor de toekomst.

Dankbaarheid

Tot slot nemen Suzan & Freek uitgebreid de tijd om iedereen te bedanken. “Dankjewel voor al jullie liefde en lichtjes ❤️❤️❤️❤️❤️”, schrijven ze. Het is die stroom van positieve energie die hen zichtbaar kracht geeft.

Wat de toekomst ook brengt, het muzikale duo laat zien dat liefde, verbondenheid en hoop onmisbare brandstoffen zijn – zeker als alles op losse schroeven komt te staan. En zolang ze samen muziek kunnen maken, zolang hun kindje groeit, en zolang er mensen zijn die een lichtje voor hen laten branden, is hun verhaal nog lang niet ten einde.

Grote zorgen in Washington: Drie jonge zusjes niet meer thuisgekomen, vader nog altijd spoorloos

In een afgelegen gebied in de Amerikaanse staat Washington heeft zich een ingrijpend familiedrama voltrokken. De autoriteiten zijn in opperste staat van paraatheid nadat drie jonge zusjes, van negen, acht en vijf jaar oud, levenloos zijn aangetroffen in een bosrijke omgeving. De politie is inmiddels een grootschalige zoektocht gestart naar hun vader, die als hoofdverdachte wordt aangemerkt maar tot op heden onvindbaar blijft. De zaak houdt zowel Amerika als de internationale media in zijn greep.

Onrust na verdwijning

Het begon afgelopen vrijdag als een routine-afspraak tussen een vader en zijn kinderen. Travis Decker, een 32-jarige inwoner van Washington en voormalig militair, had toestemming om zijn drie dochters enkele uren mee te nemen voor een gepland bezoek. Toen hij na afloop van die afgesproken tijd niet terugkeerde, sloeg de moeder van de kinderen onmiddellijk alarm.

Wat volgde was een intensieve zoektocht van meerdere dagen, waarbij lokale politie-eenheden, federale rechercheurs van de FBI en gespecialiseerde teams werden ingezet. De zorgen om het welzijn van de kinderen namen met het uur toe.

Tragische vondst

Uiteindelijk werd de witte pick-uptruck van Decker zondag teruggevonden in een afgelegen gebied nabij een camping, op zo’n 110 kilometer afstand van Seattle, in de buurt van Leavenworth. In de directe omgeving van het voertuig werd even later een hartverscheurende ontdekking gedaan: de lichamen van de drie zusjes werden aangetroffen.

Hoewel de exacte omstandigheden van hun overlijden nog in onderzoek zijn, is voor de autoriteiten duidelijk dat het om een ernstig misdrijf gaat. De politie spreekt van een “intens droevige en verontrustende situatie” en heeft de vader van de kinderen, Travis Decker, als verdachte aangemerkt.

Nationale zoektocht naar vader

Sinds de vondst van het voertuig en de kinderen is een landelijke zoektocht naar Decker op gang gebracht. De man is sinds zijn verdwijning onvindbaar en zou zich mogelijk schuilhouden in het uitgestrekte natuurgebied rond Leavenworth. Gezien zijn militaire achtergrond wordt hij als bijzonder tactisch, ervaren en mogelijk zwaarbewapend beschouwd. De politie waarschuwt dan ook dat hij als potentieel gevaarlijk moet worden benaderd.

De autoriteiten hebben groots uitgepakt met de inzet van speurhonden, drones, nachtkijkers en zelfs vliegtuigen om het gebied te doorzoeken. Het bergachtige terrein, met dichte bossen en nauwelijks bereikbare paden, maakt de speurtocht extra uitdagend.

De FBI werkt nauw samen met de lokale autoriteiten en heeft inmiddels een opsporingsbericht verspreid. Ook burgers worden opgeroepen om alert te zijn en verdachte situaties onmiddellijk te melden. “Als iemand denkt hem te zien, moet die persoon niet zelf actie ondernemen, maar direct contact opnemen met de politie,” aldus een woordvoerder.

Onzekerheid en verdriet

De gemeenschap rond Seattle reageert geschokt op het nieuws. Buurtbewoners spreken van een vriendelijk gezin, waarbij niemand zo’n uitkomst had kunnen voorspellen. “Je kinderen voor een middagje meegeven en ze vervolgens nooit meer levend terugzien… daar zijn geen woorden voor,” zegt een buurvrouw van de moeder.

De moeder van de meisjes is door de politie opgevangen en krijgt professionele ondersteuning. In een kort statement via haar advocaat liet ze weten “gebroken, maar dankbaar voor de steun van vrienden, familie en de gemeenschap” te zijn. Verder vraagt ze om rust en privacy in deze moeilijke tijd.

Parallellen met een recente zaak in Nederland

Het nieuws roept bij velen herinneringen op aan een soortgelijke tragische gebeurtenis die zich onlangs in Nederland voltrok. In het Groningse Beerta werden twee kinderen, Emma (8) en Jeffrey (10), als vermist opgegeven nadat hun vader hen op onverklaarbare wijze had meegenomen.

Na een intensieve zoektocht trof de politie de auto van de vader uiteindelijk aan in een kanaal bij Winschoten. In het voertuig bevonden zich de lichamen van zowel de vader als de kinderen. Uit onderzoek bleek dat de man het water inreed kort nadat hij was vertrokken met zijn zoon en dochter.

Net als in de zaak in Washington blijft de impact op de omgeving enorm. Er wordt gesproken over een groeiende behoefte aan preventie en betere ondersteuning van ouders in conflictsituaties, zodat kinderen niet ongewild slachtoffer worden van relationele spanningen.

Steeds vaker complexe gezinsdynamiek

Volgens deskundigen komen dit soort familiedrama’s helaas vaker voor dan we denken, al blijven de meest tragische gevallen gelukkig zeldzaam. “Bij complexe gezinsdynamieken, zeker wanneer er sprake is van echtscheiding of voogdijconflicten, lopen de spanningen soms enorm op,” zegt een Amerikaanse gedragsexpert in de media.

“Wanneer daar emotionele instabiliteit, isolement of psychische klachten bijkomen, kan het volledig escaleren. Daarom is het zo belangrijk dat signalen vroeg worden herkend, en dat er voldoende hulp beschikbaar is voor ouders én kinderen.”

Hoop op snelle doorbraak

De zoektocht naar Travis Decker gaat onverminderd door. Inmiddels zijn er meerdere getuigen gehoord en wordt bekeken of camerabeelden van nabijgelegen campings of verkeerspunten meer duidelijkheid kunnen geven over zijn vluchtroute.

De politie vraagt het publiek om extra waakzaam te zijn, vooral in de regio’s rondom Leavenworth en Seattle. Mensen die recent contact hebben gehad met Decker, of weten waar hij mogelijk zou kunnen verblijven, worden dringend verzocht zich te melden.

Gedenkplek voor de meisjes

Op de plek waar de kinderen zijn gevonden, is intussen een kleine gedenkplek ontstaan. Buurtbewoners, vrienden van het gezin en betrokken ouders hebben bloemen, knuffels en kaarsjes neergelegd ter nagedachtenis aan de drie zusjes. Een school in de buurt heeft daarnaast een herdenkingsmoment georganiseerd voor klasgenootjes en leraren.

“We kenden hen als vrolijke, lieve meisjes,” vertelt een docent. “Het is moeilijk te bevatten dat zij er zomaar niet meer zijn.”

Conclusie: een verdrietige herinnering aan kwetsbaarheid

De tragische zaak in Washington laat opnieuw zien hoe belangrijk waakzaamheid, ondersteuning en hulpverlening zijn binnen gezinnen in kwetsbare situaties. De zoektocht naar Travis Decker duurt voort, maar het verdriet om de drie jonge levens die plots werden weggenomen, is nu al voelbaar bij velen.

In afwachting van meer duidelijkheid hopen familieleden, vrienden en betrokken burgers vooral op één ding: dat de rust kan wederkeren, dat de waarheid boven tafel komt, en dat deze hartverscheurende gebeurtenis nooit vergeten zal worden.