Wouter (34): “Veel ouderen blijven in grote huizen wonen terwijl gezinnen zoeken naar ruimte. Misschien wordt het tijd dat daar regels voor komen.” – Tagviraal
Connect with us

Viraal

Wouter (34): “Veel ouderen blijven in grote huizen wonen terwijl gezinnen zoeken naar ruimte. Misschien wordt het tijd dat daar regels voor komen.”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Wouter zoekt al twee jaar naar een huis: “De woningmarkt zit muurvast – er moet nu echt iets gebeuren”

De woningmarkt in Nederland piept en kraakt aan alle kanten. De prijzen blijven stijgen, het aanbod blijft achter en met name jonge stellen merken daar dagelijks de gevolgen van. Voor Wouter en zijn vriendin is het vinden van een geschikte koopwoning inmiddels een frustrerende zoektocht geworden. Al bijna twee jaar speuren ze naar een betaalbare plek om hun toekomst op te bouwen, maar zonder resultaat.

Elke keer als er hoop gloort, is die van korte duur. De woningen die beschikbaar zijn, worden razendsnel verkocht of blijken simpelweg onbetaalbaar. “Het voelt alsof we gevangen zitten in een systeem dat weigert te bewegen,” zegt Wouter. En hij is niet de enige. Steeds meer jonge gezinnen lopen vast op een markt waar weinig doorstroming is en waar starters structureel achter het net vissen.

Eén probleem, vele gezichten

Voor Wouter zit de pijn niet alleen in de hoge prijzen, maar vooral in het gebrek aan beweging op de woningmarkt. “Wat ik het meest wrang vind, is dat veel ruime gezinswoningen worden bewoond door mensen die die ruimte eigenlijk niet meer nodig hebben,” zegt hij. Hij doelt op oudere bewoners die al decennialang in hetzelfde huis wonen, ook nu ze met z’n tweeën – of zelfs alleen – zijn.

Ondertussen staan jonge stellen te trappelen om te kunnen groeien, maar botsen zij keer op keer op een muur van stilstand. “We willen verder, maar dat lukt niet zolang het systeem muurvast zit,” aldus Wouter.

Volgens hem wordt de situatie alsmaar nijpender. Starters blijven hangen in kleine huurappartementen, jonge gezinnen moeten kinderen opvoeden op te weinig vierkante meters en anderen wonen noodgedwongen nog steeds bij hun ouders.

Weinig doorstroming, weinig kansen

De woningmarkt stokt vooral omdat er te weinig doorstroming is. Er wordt wel gebouwd, maar vaak te langzaam of op plekken waar de behoefte niet het grootst is. Tegelijkertijd blijven grote huizen vaak onbenut – met lege slaapkamers en ongebruikte tuinen – terwijl de vraag naar ruimte onder jonge gezinnen alleen maar toeneemt.

Die disbalans zorgt voor frustratie bij veel starters. Ze willen wel, maar kunnen niet. En terwijl ze tegen hun grenzen aanlopen, blijft een deel van de beschikbare woonruimte buiten bereik – niet omdat die er niet is, maar omdat hij niet vrijkomt.

Geen dwang, maar slimme stimulansen

Wouter pleit dan ook voor een gerichte aanpak vanuit de overheid. “Het is tijd dat er beleid komt dat het aantrekkelijk maakt voor ouderen om kleiner te gaan wonen. Niet door mensen iets op te leggen, maar door ze te verleiden met logische, haalbare prikkels.”

Hij denkt daarbij aan belastingvoordelen, vergoedingen voor verhuis- en inrichtingskosten of zelfs voorrang bij nieuwbouwprojecten gericht op senioren. Alles om de drempel tot verhuizen te verlagen.

Volgens hem kan dat op een manier die recht doet aan ieders belang. “We moeten het niet zien als iets dat ouderen ‘afpakt’, maar als iets dat juist kansen creëert – ook voor hen. Een kleinere, gelijkvloerse woning is vaak beter afgestemd op de levensfase waarin ze zich bevinden.”

Kleiner wonen heeft voordelen

Veel ouderen wonen nog altijd in eengezinswoningen met meerdere verdiepingen, trappen en een grote tuin. Dat zijn prachtige huizen, maar niet altijd praktisch wanneer het lichaam niet meer meewerkt. Wouter: “Kleiner wonen betekent minder onderhoud, lagere energiekosten en vaak ook een betere ligging ten opzichte van voorzieningen zoals zorg, winkels of openbaar vervoer.”

En dat biedt ook mentaal ruimte: een frisse start in een woning die beter past bij de behoeften van nu. “Als de overheid daarin investeert, creëer je iets waar iedereen baat bij heeft,” zegt hij. “Niet alleen jonge gezinnen, maar ook ouderen zelf.”

Verbinding tussen generaties

Volgens Wouter is het belangrijk dat het gesprek hierover met wederzijds begrip wordt gevoerd. “Het gaat niet om wij tegen zij. Het gaat erom dat we met z’n allen naar de toekomst kijken. En daar hoort bij dat we soms ruimte maken voor elkaar.”

Hij erkent dat niet iedere oudere staat te springen om te verhuizen. “Dat snap ik volledig. Maar laten we dan in elk geval zorgen dat wie wél wil verhuizen, ook echt geholpen wordt. Nu is dat vaak nog te ingewikkeld of financieel onaantrekkelijk.”

Nieuwe kansen voor de bouwsector

Ook voor de bouwsector zou een gericht doorstroombeleid positief uitpakken. Meer vraag naar levensloopbestendige woningen betekent nieuwe bouwprojecten, werkgelegenheid en architectonische vernieuwing. Als de overheid daar duidelijke kaders en financiële steun aan koppelt, ontstaat er opnieuw beweging op een vastgelopen markt.

“Er wordt nu veel gebouwd, maar vaak niet in de juiste categorie,” stelt Wouter. “Er is behoefte aan slimme appartementen, hofjes en gelijkvloerse woningen – geen extra villa’s in het buitengebied.”

Geen taboe op verandering

Voorstellen zoals die van Wouter kunnen gevoelig liggen. Sommige ouderen voelen zich aangesproken of zelfs aangevallen wanneer de discussie over ‘doorschuiven’ gevoerd wordt. Maar volgens Wouter is het gesprek noodzakelijk. “We moeten het niet uit de weg gaan. Niet vanuit verwijt, maar vanuit verantwoordelijkheid.”

Hij benadrukt dat niemand zijn woning gedwongen hoeft te verlaten. “Daar gaat het niet om. Maar het zou de samenleving enorm helpen als we met elkaar het gesprek aangaan over hoe we de beschikbare ruimte beter benutten.”

Door het taboe te doorbreken en met empathie te kijken naar ieders behoeften, ontstaat er ruimte voor begrip – en voor oplossingen die écht werken.

Tijd voor actie

Wouter’s oproep is helder: de woningmarkt moet in beweging komen. Dat kan alleen als er beleid komt dat eerlijk, doordacht en gericht is op het hele systeem. “We hebben het lang genoeg over de symptomen gehad. Tijd om de oorzaak aan te pakken.”

Doorstroming is daarbij een sleutelwoord. Niet als verplichting, maar als uitnodiging. Als ouderen de ruimte krijgen om vrijwillig en comfortabel te verhuizen naar een woning die beter past, ontstaat er lucht op alle niveaus van de woningmarkt.

Samen bouwen aan toekomst

De frustratie van Wouter is herkenbaar voor veel leeftijdsgenoten. Zijn boodschap aan de politiek, de bouwsector én de samenleving: denk in oplossingen die iedereen dienen. Want wonen is meer dan een dak boven je hoofd – het is de basis van iemands leven.

Zolang grote huizen leeg blijven terwijl jonge mensen geen begin kunnen maken, gaat er iets fundamenteel mis. Het is tijd voor solidariteit tussen generaties. Niet vanuit plicht, maar vanuit de wens om het samen beter te maken.

Viraal

Mariska Bauer beleeft loodzware tijden: ´Logistieke nachtmerrie met zware paniekaanvallen´

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Mariska Bauer raakt gevoelige snaar met nostalgische vakantiefoto: “Toen was alles simpeler”

Met één enkele foto op Instagram weet Mariska Bauer opnieuw duizenden volgers te raken. Geen glitter, geen filters, geen perfecte poses — maar een puur moment uit een ander tijdperk. De foto toont een jonge moeder met haar kleine kinderen, lachend aan zee tijdens een onbezorgde vakantie.

“Eén foto, geen filters, geen 64 variaties met nét een andere pose. Gewoon klik, klaar,” schrijft Mariska erbij.

Het beeld, en vooral haar boodschap, roepen iets op dat veel mensen herkennen: de eenvoud van vroeger, toen vakanties nog draaiden om samenzijn in plaats van planning, wifi en social media.


Een blik terug in de tijd

De foto die Mariska deelt, lijkt op het eerste gezicht gewoon een familiekiekje. Maar wie goed kijkt, ziet een jonge moeder vol liefde, met drie jongetjes die nog net in het zand passen. Een tijd waarin alles wat trager ging, en geluk vooral bestond uit samen ijsjes eten en zandkastelen bouwen.

“De jongens waren toen nog klein,” schrijft ze met een vleugje weemoed. “We hadden niks nodig. Geen wifi, geen schema, alleen elkaar.”

Vandaag de dag ziet het leven van de Bauers er anders uit. Met vijf mannen in huis – haar echtgenoot Frans Bauer en hun vier zoons – is het gezin uitgegroeid tot een levendige, rumoerige eenheid waarin stilte een zeldzaam goed is.


Van zen naar survival

De vergelijking tussen toen en nu laat Mariska niet onbenoemd. Waar de vakanties vroeger “zen” waren, noemt ze die nu met een glimlach “een logistieke operatie met lichte paniekaanvallen”.

“Ik run tegenwoordig meer een cateringbedrijf dan een gezin,” grapt ze. “De jongens eten alsof ze op trainingskamp zijn, nemen koffers mee alsof ze gaan emigreren, en als er geen wifi is, heb je binnen tien minuten een gezinscrisis.”

Met haar typische gevoel voor humor weet Mariska een herkenbaar beeld te schetsen van het moderne gezinsleven. De ene helft van het gezin zoekt rust, terwijl de andere helft zijn oplader kwijt is. En toch — tussen al die chaos door — klinkt in haar woorden vooral liefde en dankbaarheid.


De drukte van nu, de rust van toen

Mariska beschrijft haar vakanties van vroeger als eenvoudiger, maar zeker niet minder waardevol. Er waren geen dure gadgets, geen constante stroom aan foto’s en video’s — alleen momenten die vanzelf in het geheugen gegrift bleven.

“Toen hadden we geen 64 foto’s met verschillende filters,” schrijft ze. “Gewoon klik, klaar. En toch was dat vaak de mooiste foto van allemaal.”

Het contrast met nu is groot. Tegenwoordig draait een gezinsvakantie vaak om plannen, inpakken, schema’s en digitale afleiding. Maar Mariska benadrukt dat ook in die hectiek iets moois schuilt.

“Een vakantie is tegenwoordig een militaire missie,” zegt ze lachend. “Maar als iedereen ’s avonds weer samen aan tafel zit, besef ik dat dat het echte geluk is.”


Liefde in de chaos

Wat haar bericht zo bijzonder maakt, is dat Mariska niet klaagt — ze viert juist het moederschap in al zijn vormen. Ze noemt de drukte “een teken dat het leven vol is”, en dat is iets waar veel ouders zich in herkennen.

“Ik zou het voor geen goud willen missen,” schrijft ze. “Hoe druk, rommelig of vermoeiend het soms ook is — dit is mijn leven, en dat is goed zo.”

Ze vertelt dat haar zoons inmiddels hun eigen levens leiden, maar dat het huis nog steeds nooit stil is. “Er is altijd wel iemand die zijn sleutels kwijt is of roept dat het eten klaar is terwijl ik nog moet koken,” lacht ze.

De liefde tussen de gezinsleden spat van haar woorden af. En dat is precies wat haar volgers zo aanspreekt: echtheid.


Reacties vol herkenning

Onder de foto stromen de reacties binnen. Honderden ouders schrijven dat ze precies begrijpen wat Mariska bedoelt.

“Zo herkenbaar,” schrijft een moeder. “Vroeger had je één wegwerpcamera en daar stond je hele vakantie op. En nu maak je 500 foto’s en vergeet je te genieten.”

Een andere volger vult aan:

“Dankjewel Mariska, dat je laat zien dat niet alles perfect hoeft te zijn. Soms is één echte foto meer waard dan honderd gestileerde beelden.”

De post van Mariska lijkt voor velen een klein rustmoment in de digitale drukte. Een herinnering aan hoe het ooit was — en misschien ook een stille oproep om het weer een beetje zo te maken.


De kracht van nostalgie

Het succes van haar bericht zit niet alleen in de foto zelf, maar in wat die symboliseert: een verlangen naar eenvoud. In een wereld waarin alles sneller, mooier en drukker moet, herinnert Mariska haar volgers eraan dat de mooiste momenten vaak ontstaan wanneer je niets probeert vast te leggen.

“De tijd gaat zo snel,” schrijft ze. “Voor je het weet, zijn ze groot en nemen ze zelf hun koffers mee. Dan kijk je terug en denk je: wat waren we toen gelukkig, zonder dat we het doorhadden.”

Met die woorden raakt ze een universeel gevoel — het besef dat tijd vluchtig is, maar herinneringen blijven.


Een moeder die durft te delen

Wat Mariska’s verhaal extra krachtig maakt, is haar eerlijkheid. Ze kiest er niet voor om alleen de perfecte kanten van haar leven te tonen, maar deelt ook de rommel, de stress en de zelfspot.

Die openheid maakt haar populair bij een breed publiek. Ze is niet alleen de vrouw van Frans Bauer, maar vooral een moeder die — net als iedereen — probeert de balans te vinden tussen liefde, drukte en tijd voor zichzelf.

“Ik doe mijn best,” zegt ze in een van haar reacties. “En soms is dat genoeg.”


Een ode aan het moederschap

Hoewel de post vol humor en nostalgie zit, is de onderliggende boodschap liefdevol en diep. Mariska gebruikt haar foto niet om te klagen, maar om te koesteren. Ze wil laten zien dat de kleine dingen — een lach, een zandkasteel, een simpele klik op een camera — de momenten zijn die het leven betekenis geven.

“Het is geen klaagzang,” schrijft ze. “Het is een ode aan vroeger én aan nu. Aan het leven zoals het is.”

In haar woorden schuilt een les waar velen iets mee kunnen: geluk zit niet in perfectie, maar in herinneringen.


Een warme boodschap aan het einde van het jaar

Het bericht van Mariska komt op een moment waarop veel mensen terugblikken op het jaar. In een tijd waarin sociale media vaak draaien om hoogglansbeelden, kiest zij juist voor eenvoud en oprechtheid.

En dat blijkt aan te slaan. Haar volgers prijzen haar voor haar authenticiteit en bedanken haar voor de herinnering om af en toe even stil te staan.

“Dankjewel, Mariska,” schrijft iemand. “Door jouw woorden keek ik vandaag ook weer even naar oude foto’s. En ik voelde hetzelfde.”


Conclusie: De foto die meer zegt dan duizend woorden

Met één enkele foto heeft Mariska Bauer een snaar geraakt bij duizenden mensen. Ze herinnert haar volgers eraan dat geluk niet schuilt in filters of perfectie, maar in de momenten die ons mens maken.

De moeder van vier deelt niet zomaar een foto — ze deelt een gevoel. Een gevoel van liefde, tijd, groei en herinnering.

Of, zoals ze het zelf zo mooi zegt:

“De tijd verandert, maar de liefde blijft.”

Verder lezen

Viraal

Gorilla’s in dierentuin geven bezoekers even lesje over de koetjes en de kalfjes

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Ouders keken met verbazing toe toen gorilla’s in de dierentuin hun kinderen onbedoeld een lesje biologie gaven.

De gorilla’s, bezig met hun gebruikelijke fysieke activiteiten, waren totaal niet bezorgd om hun menselijke toeschouwers, inclusief een jonge gorilla die de actie van achter de imposante zilverrug nauwlettend in de gaten hield.

“Ik weet niet of je het wist, maar zo worden baby’s gemaakt,” merkte een vrouw op tegen een kind. Lees verder voor meer details over dit komische voorval in de dierentuin!

Wanneer je een mannetjes- en vrouwtjesgorilla bij elkaar plaatst, is de kans groot dat ze zich vermaken.

 

 

En wanneer je een mannetjes- en vrouwtjesgorilla samen in een dierentuin zet, is de kans groot dat ze de aandacht trekken terwijl ze zich vermaken.

Dit bleek het geval toen een groep toeschouwers keek naar een grote zilverrug die aan het flirten was met een veel kleiner vrouwtje.

“Klein ding,” merkte een van de aanwezigen op over het vrouwtje.

Na een korte omweg rond een steunpilaar gaf het vrouwtje toe aan zijn avances en werd ze van achteren benaderd door het mannetje.

“Oké, nee, nee, nee! Ik heb genoeg gezien,” verzuchtte een kind, dat zich snel bewust werd van wat er achter het glas gebeurde.

“Hebben ze…?” begon een ander, “Oh mijn God, ik heb zoiets nog nooit in het echt gezien.”

Enkele seconden nadat de grote aap met zijn imposante heupen begon te bewegen, kwam een nieuwsgierige jonge gorilla eerst van een afstandje kijken en kwam vervolgens dichterbij voor een betere blik.

“Het jong komt kijken,” merkte een vrouw op. “Hij kijkt toe wat er gebeurt!”

Op de achtergrond was een jonge stem te horen die “Oh nee” zei.

De vrouw legde vervolgens uit aan een metgezel: “Ik weet niet of je het wist, maar zo worden baby’s gemaakt.” Het kind antwoordde: “Ik weet het…”

Snacktijd
De jonge gorilla reikte uit en legde zijn hand op de rug van het mannetje, terwijl deze doorging met de activiteit.

Nadat hij zijn tenen had gekruld, trok de grote aap zich terug en liep weg, terwijl de jonge gorilla naar het vermoeide vrouwtje keek, dat langzaam opstond van de grond.

Terwijl de jonge gorilla de paal beklom waar het flirten begon, pakte het vrouwtje iets van de grond en stopte het in haar mond.

“Ze kan niet meer lopen,” grinnikte de vrouw terwijl het vrouwtje rustig haar weg vervolgde naar een schuilplaats in het verblijf.

‘Ze wilde knuffelen’
Online kijkers hadden veel te zeggen over dit onverwachte educatieve moment in de dierentuin, waarvan de meesten het hilarisch vonden.

Een internetgebruiker schreef: “Dat kleintje kwam kijken… Tikte op zijn rug, ja, dat is het!”

Een ander grapte over het gesprek achter de camera: “Moeder: Zo word je gemaakt. Kind: Ja, ik weet het.”

Een derde zei: “De grote jongen stond gewoon op en liep weg toen hij klaar was. Je kon zien dat ze wilde knuffelen,” terwijl een vierde opmerkte: “De manier waarop hij zijn voet optilt en met zijn tenen wiebelt, haha.”

Ondertussen waardeerde een fan de kans om wilde dieren in hun natuurlijke gedrag te zien: “Het is fascinerend om dieren die zo nauw verwant zijn aan mensen dit zo openlijk te zien doen. Het is een natuurlijk onderdeel van het leven en het maakt ze niet uit wie het ziet. Wij zijn de rare.”

Wat zou jij doen als je dit in de dierentuin zou zien gebeuren? Deel je gedachten met ons en deel dit verhaal, zodat we kunnen horen wat anderen te zeggen hebben!

Verder lezen

Viraal

Vreselijk nieuws: Zo lang heeft Freek Rikkerink (32) nog te leven

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Zware klap voor Suzan & Freek: Freek Rikkerink ongeneeslijk z!ek, nog enkele maanden te leven

Het nieuws kwam als een mokerslag: Freek Rikkerink (32), de helft van het populaire Nederlandse zangduo Suzan & Freek, heeft uitgezaaide longk*nker. Dinsdagmiddag maakten ze dit verdrietige nieuws bekend op Instagram. Voor Freek is er geen kans meer op genezing. Volgens artsen heeft hij nog maar enkele maanden te leven.

“We zijn compleet verslagen. We zijn al 18 jaar onafscheidelijk en hebben samen nog zo veel moois om voor te leven,” schrijven Suzan en Freek bij een ontroerende foto waarop ze elkaars handen vasthouden.

Een onafscheidelijk duo

Suzan Stortelder (32) en Freek Rikkerink (32) leerden elkaar kennen op de middelbare school. Sindsdien zijn ze niet meer uit elkaars leven weg te denken. Hun vriendschap groeide uit tot liefde, en in 2023 stapten ze in het geheim in het huwelijksbootje. Hun muzikale samenwerking begon met covers op sociale media, en al snel volgde een bloeiende carrière als duo.

Suzan en Freek scoorden de afgelopen jaren grote hits zoals GoudAls het avond is en Batterij. Hun bekendheid en populariteit namen een enorme vlucht nadat hun versie van Don’t Let Me Down van The Chainsmokers in 2016 viraal ging. In 2022 stonden ze zelfs voor het eerst in een uitverkocht Ziggo Dome – een mijlpaal die ze samen beleefden.

Een kindje op komst: hoop en pijn door elkaar

Naast dit hartverscheurende nieuws over Freeks z!ekte, is er ook een lichtpuntje: Suzan en Freek verwachten hun eerste kindje. Suzan is aan het eind van dit jaar uitgerekend. “We gaan nog zo lang mogelijk genieten van de tijd die ons samen gegund is, ook al weten we niet hoe lang dat zal zijn,” schrijven ze.

Voor het stel is dit kindje een sprankje hoop in een tijd die verder in het teken staat van verdriet en afscheid. Bekenden van Suzan en Freek vertellen dat ze vastbesloten zijn om samen van deze bijzondere tijd te genieten, ondanks de grote zorgen en onzekerheden.

Een paar maanden te leven

De artsen hebben Freek en Suzan laten weten dat Freek nog maar enkele maanden te leven heeft. Het is een boodschap die inslaat als een bom. Zo’n korte tijd om afscheid te nemen, terwijl er nog zoveel is om voor te leven. Het stel heeft ervoor gekozen om alle optredens en andere professionele activiteiten per direct neer te leggen. Hun focus ligt nu volledig op elkaar en hun ongeboren kindje.

“We willen vragen om rust en privacy voor ons en onze families en vrienden in deze moeilijke tijd,” schrijven ze op hun Instagrampagina. Het bericht is een stille smeekbede om hen in deze zware periode met rust te laten.

Reacties vol medeleven

Het nieuws van Freeks z!ekte raakt vele mensen diep. Onder hun bericht op Instagram stromen de reacties van collega’s, vrienden en fans binnen. “Wat verschrikkelijk… Ik wens jullie alle kracht en liefde om samen en met de mensen om jullie heen hier doorheen te komen,” schrijft Ilse DeLange. Ook Guus Meeuwis deelt zijn medeleven: “Wat een onbeschrijflijk verschrikkelijk nieuws. Heel veel sterkte en alle liefde voor jullie samen.”

De reacties zijn hartverwarmend en laten zien hoeveel Suzan en Freek voor mensen betekenen. Hun muziek heeft velen geraakt, en nu willen diezelfde mensen iets terugdoen: een woord van steun, een teken van verbondenheid.

Van middelbare school tot Ziggo Dome

Het verhaal van Suzan en Freek is er een van liefde en doorzettingsvermogen. Van middelbare schoolliefde tot uitverkochte zalen: samen hebben ze een indrukwekkende reis gemaakt. In 2016 maakten ze wekelijks covers van bekende liedjes, waarmee ze een grote online fanbase opbouwden. Al snel volgden eigen nummers en grote hits.

In 2022 bereikten ze een hoogtepunt met een reeks optredens in de Ziggo Dome. Een plek waar dromen uitkomen – en waar Suzan en Freek bewezen dat ze tot de absolute top van de Nederlandse muziek behoren.

Ironisch genoeg stond er voor dit weekend nog een reeks van drie concerten in de Ziggo Dome gepland. Die concerten worden nu allemaal geannuleerd, want Suzan en Freek kiezen ervoor om alle tijd en energie aan elkaar te besteden.

Een bijzonder huwelijk

In december 2023 trouwden Suzan en Freek in het geheim. Het werd een weekend vol liefde en dierbare momenten. “Alleen maar liefde, heerlijk tafelen, janken om de speeches en gedanst tot we niet meer konden, en dat alles met de allerliefste vrienden en familie om ons heen,” schreven ze toen. Het huwelijk was het bewijs van hun diepe band en de warme kring van dierbaren die hen omringt.

In een eerder interview vertelde Freek hoe de muziek hen juist nog dichter bij elkaar bracht. “Het voelt alsof heel veel mensen op ons zijn afgekomen en dat wij als reactie daarop dichter bij elkaar zijn gaan staan,” zei hij in 2021. Suzan vulde dat aan: “Door de muziek zijn we juist nog meer een team geworden, het is alleen maar beter geworden.”

De kracht van liefde en muziek

Voor Suzan en Freek is dit nu een tijd om alle liefde die ze voor elkaar voelen, te koesteren. Het kindje dat onderweg is, geeft hun dagen extra betekenis en een reden om te blijven hopen. In de stilte van hun huis, ver weg van het rumoer van uitverkochte zalen en hits, vinden ze elkaar opnieuw.

Hun muziek zal voor altijd blijven bestaan, als herinnering aan de kracht van liefde en de schoonheid van samen door het leven gaan. Voor hun fans, vrienden en familie is het nu vooral belangrijk om hen de ruimte te geven om dit proces op hun eigen manier te beleven.

Een oproep tot rust en begrip

De boodschap van Suzan en Freek is duidelijk: rust en privacy zijn nu het allerbelangrijkst. Ze willen nog zoveel mogelijk mooie momenten delen met elkaar en met het kindje dat onderweg is. De komende maanden zijn kostbaar en breekbaar – een tijd waarin elke seconde telt.

Voor iedereen die geraakt is door hun muziek en hun verhaal, is dit het moment om stil te staan en respect te tonen. Een moment om woorden van liefde te sturen, maar ook om te beseffen dat er nu weinig belangrijker is dan rust en ruimte voor deze twee mensen die zoveel harten hebben geraakt.

Een onzekere toekomst

Wat de komende maanden precies zullen brengen, weet niemand. Maar één ding is zeker: Suzan en Freek zullen ze samen doorbrengen, met hun kindje in hun hart en de wetenschap dat hun liefde alles overstijgt.

We wensen Suzan, Freek en hun dierbaren alle kracht, liefde en warmte toe. Voor nu. Voor altijd. Want hun verhaal is een herinnering aan wat echt telt: de mensen die je liefhebt en de momenten die je samen deelt.

Verder lezen

Trending